Alfred Seidel

Ο Alfred Herbert Georg Seidel γεννήθηκε στο Μπρέσλαου την 1η Νοεμβρίου 1913. Μετά την τραγική απώλεια του πατέρα του Όττο στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, μετακόμισε με τη μητέρα του Μαρία και την αδελφή του Ελένη στο σπίτι τους στην Άνω Σιλεσία, στο Scharley ή Deutsch-Piekar. Ο Άλφρεντ Σάιντελ πέρασε εκεί τα παιδικά του χρόνια, κοντά στα ανθρακωρυχεία κοντά στα τότε σύνορα με τη Ρωσική Αυτοκρατορία.

Μεγάλωσε υπό τη φροντίδα δύο θείων και το επάγγελμα της μητέρας του. Το περιβάλλον χαρακτηριζόταν από μικροαστικές αξίες και βαθιά ριζωμένο καθολικισμό. Ο Seidel γράφτηκε στο δημοτικό σχολείο του Deutsch-Piekar το 1920 και μεταφέρθηκε στο Realgymnasium του Beuthen το 1924. Εκεί, ένας προσεκτικός δάσκαλος ζωγραφικής αναγνώρισε το ταλέντο του και το ενθάρρυνε. Ο Seidel ένιωσε να τον ελκύει η καλλιτεχνική δημιουργία από μικρή ηλικία.

Λίγο πριν αποφοιτήσει από το λύκειο το 1933, εγκατέλειψε το Realgymnasium και άρχισε να εκπαιδεύεται ως θεατρικός ζωγράφος στις 2 Νοεμβρίου 1933. Ακολούθησαν προσλήψεις ως θεατρικός ζωγράφος στο Landestheater της Άνω Σιλεσίας στο Beuthen και αργότερα ως πρώτος θεατρικός ζωγράφος και διευθυντής στούντιο στο Stadttheater του Σάλτσμπουργκ.

Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Seidel επιστρατεύτηκε και τραυματίστηκε δύο φορές. Παρά την απώλεια του δεξιού του ματιού, η κλίση του ως καλλιτέχνη αποδείχθηκε ακλόνητη. Δημιούργησε πολυάριθμες εκτυπώσεις, σχέδια, πίνακες ζωγραφικής με διάφορες τεχνικές, καθώς και βιτρό και γλυπτά. Το δια βίου ενδιαφέρον του για τη λογοτεχνία αντανακλάται στις εικονογραφήσεις και τα λογοτεχνικά του έργα.

Μετά την απελευθέρωσή του από την αμερικανική αιχμαλωσία το 1945, ο Seidel βρήκε αρχικά μια νέα πατρίδα στο Sillenbuch και από το 1954 στο Schorndorf. Υπήρξε μέλος της συντεχνίας καλλιτεχνών του Esslingen για πολλά χρόνια. Ο Alfred Seidel πέθανε στο Schorndorf στις 20 Νοεμβρίου 2001, αφήνοντας πίσω του τη σύζυγό του Elisabeth και τα τρία τους παιδιά Susanne, Matthias και Christoph. Το 2017, οι κληρονόμοι του άφησαν την πλειονότητα των έργων του στην πόλη του Schorndorf.

Ο Alfred Seidel εικονογράφησε πολλά παραμύθια, ιδίως στην αρχή της καριέρας του, και τα μεταπολεμικά χρόνια του προσέφεραν ένα ιδανικό πεδίο εργασίας με νέες εκδόσεις κλασικών παραμυθιών. Παραδείγματα των εικονογραφήσεών του περιλαμβάνουν έργα του Άντερσεν, των αδελφών Γκριμ, της Agnes Sapper και της Tamara Ramsay. Αργότερα αφιερώθηκε και στην εικονογράφηση μυθιστορημάτων, συμπεριλαμβανομένων έργων του Egon H. Rakette.

Επιπλέον, δημιούργησε γραφικά με λογοτεχνικά θέματα ανεξάρτητα και χωρίς συγκεκριμένες παραγγελίες, τα οποία συγκέντρωσε στους λεγόμενους «γραφικούς κύκλους». Αυτοί αφορούν έργα των Ντοστογιέφσκι, Τολστόι, Μολιέρου, Ουίλιαμ Σαίξπηρ και Φρίντριχ Ντύρενματ, καθώς και γραφικά για περιοδικά και ημερολόγια.

Καθ’ όλη τη διάρκεια της δημιουργικής του περιόδου, δημιούργησε πολυάριθμα έργα με διάφορες τεχνικές, όπως ελαιογραφίες, λινοτυπίες και ακουαρέλες. Τα θέματα που προτιμούσε ήταν θρησκευτικά ή μυθολογικά μοτίβα καθώς και πορτρέτα από το επαγγελματικό και προσωπικό του περιβάλλον. Τα τοπία έτειναν να αποτελούν εξαίρεση.

Από το 1957 και μετά, ο Seidel σχεδίαζε όλο και περισσότερο δημόσιους χώρους, ιδίως τους καλλιτεχνικούς εσωτερικούς χώρους καθολικών εκκλησιών. Δημιούργησε ψηφιδωτά τοίχων, βωμούς, ταμπέλες, σκήτες και πολυάριθμα βιτρό για την επισκοπή Rottenburg-Stuttgart.

Ανεξάρτητα από τις παραγγελίες, ο Alfred Seidel έγραψε επίσης μια σειρά από δράματα και διηγήματα με διάφορα θέματα, όπως «Χριστόφορος Κολόμβος», «Konradin, ο τελευταίος Hohenstaufen», «Schwund des Religiösen», «Erbschaftsbetrug» και «Wege der Selbsterkenntnis». Οι ιστορίες του επικεντρώνονται ιδίως στην παιδική και νεανική του ηλικία στην Άνω Σιλεσία, καθώς και στις οικογενειακές του εμπειρίες και συναντήσεις.

Το 1981, ο Alfred Georg Seidel τιμήθηκε με το παράσημο της Αξίας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας για το καλλιτεχνικό του έργο.