Curt WITTENBECHER
Ο Curt Wittenbecher, που γεννήθηκε την 1η Αυγούστου 1901 στο Μαγδεμβούργο και πέθανε στις 2 Ιανουαρίου 1978 στη Βρέμη, ήταν σημαντικός Γερμανός ζωγράφος, σχεδιαστής και γραφίστας.
Αφού αποφοίτησε από το γυμνάσιο του Μαγδεμβούργου το 1921, ο Wittenbecher άρχισε τις σπουδές του στην ιδιωτική σχολή καλών τεχνών του Μονάχου υπό την καθοδήγηση των Moritz Heymann και Walter Thor. Στη συνέχεια συνέχισε τις σπουδές του στην Kunstgewerbeschule στο Βερολίνο-Charlottenburg υπό τον Harold Bengen και τις ολοκλήρωσε στο Μαγδεμβούργο υπό τους Ernst Hoffmann και Richard Winckel στην εκεί Kunstgewerbe- und Handwerkerschule. Το 1925 έγινε μέλος του συλλόγου καλλιτεχνών St. Lukas στο Μαγδεμβούργο, από τον οποίο αποχώρησε λίγο αργότερα. Απέκτησε μεγάλη φήμη στο Μαγδεμβούργο ως ανεξάρτητος ζωγράφος και γραφίστας. Το 1934 έγινε μέλος της Ένωσης Καλλιτεχνών Börde και διετέλεσε αναπληρωτής πρόεδρος μέχρι τη διάλυσή της το 1939. Στη συνέχεια ανέλαβε ηγετική θέση στην «Gleichgeschaltete» Künstlerkameradschaft Magdeburg και ήταν υπεύθυνος για τη διοργάνωση των ετήσιων εκθέσεων τέχνης στο Μαγδεμβούργο κατά τα χρόνια του πολέμου. Το 1942 του απονεμήθηκε το Βραβείο Τέχνης της πόλης του Μαγδεμβούργου για τα καλλιτεχνικά του επιτεύγματα.
Αφού υπηρέτησε στο στρατό και σε στρατιωτικά νοσοκομεία στην Ολλανδία, ο Wittenbecher μετακόμισε στο Hindelang στο Allgäu το 1944. Στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, υπέστη την ολική απώλεια του διαμερίσματός του και όλων των καλλιτεχνικών του έργων κατά την αεροπορική επιδρομή στο Μαγδεμβούργο στις 16 Ιανουαρίου 1945. Το 1949 μετακόμισε στο Worpswede και αργότερα, το 1955, στη Βρέμη, όπου εργάστηκε ως ανεξάρτητος ζωγράφος μέχρι το θάνατό του.
Κατά τη διάρκεια πολυάριθμων ταξιδιών, τα οποία τον οδήγησαν στις Κάτω Χώρες, την Αγγλία, την Ελβετία, την Ιταλία, την Ισλανδία και, κυρίως, την Ελλάδα, ο Wittenbecher έβρισκε πάντα έμπνευση για τη ζωγραφική του.
Ο Wittenbecher ήταν παντρεμένος με την Hildegard Wittenbecher, το γένος Marquardt. Ως χήρα του, κληροδότησε ένα μεγάλο μέρος της καλλιτεχνικής του περιουσίας με τη μορφή ακουαρέλας και ελαιογραφίας στο Ίδρυμα Bremen Home Foundation.
Η καλλιτεχνική εξέλιξη του Wittenbecher χαρακτηρίζεται από μια πρωτότυπη εξπρεσιονιστική φάση, μέσω της νατουραλιστικής τοπιογραφίας σε μια έντονη αφαίρεση, η οποία τελικά οδήγησε στο δικό του αδιαμφισβήτητο στυλ. Το έργο του ξεκινούσε πάντα με σχέδια, τα οποία συχνά κατέληγαν σε ακουαρέλες ή ελαιογραφίες.
Ο Wittenbecher ασχολήθηκε επίσης εντατικά με τη θεωρία του αντικειμένου του και παρακολούθησε μαθήματα στο κέντρο εκπαίδευσης ενηλίκων του Μαγδεμβούργου σε νεαρή ηλικία. Αργότερα έδωσε επίσης διαλέξεις για την ιστορία της τέχνης στη Βρέμη.
Ως λάτρης της μουσικής, ο Wittenbecher απολάμβανε να ζωγραφίζει καταστάσεις συναυλιών και ακολουθούσε την κατευθυντήρια αρχή του: «Να ακούω αυτό που βλέπω – να βλέπω αυτό που ακούω».
Με την πάροδο του χρόνου, ο Wittenbecher αφιερώθηκε όλο και περισσότερο στις ακουαρέλες ως την πιο πρωτότυπη μορφή καλλιτεχνικής έκφρασης.
Ο Gerhard Gerkens, επικεφαλής επιμελητής της Kunsthalle της Βρέμης, απέτισε φόρο τιμής στο έργο του στον επικήδειο λόγο του.
Μια επιλογή από τις ελαιογραφίες του περιλαμβάνει έργα όπως «Wounded Man» (1942), βραβευμένος πίνακας στο KHM Magdeburg, «Worpsweder Elegie» (λάδι, εκτέθηκε στο Kunstverein Hannover το 1954) και «Concert, Finale» (λάδι, 1970/71). Οι τοπιογραφίες του, κυρίως με τη μορφή ακουαρέλας, περιλαμβάνουν μοτίβα από τη Βόρεια Θάλασσα, τη Βαλτική Θάλασσα, το Odenwald, τη λίμνη Constance, την Κορνουάλη (Αγγλία), την Ελλάδα, τις Κάτω Χώρες και την Ιταλία.
Μεταξύ των προσωπικοτήτων που απεικονίζει ο Wittenbecher είναι οι Wilhelm Kaisen (δήμαρχος της Βρέμης), Mary Wigman (χορεύτρια), Harald Kreutzberg (χορευτής), Ernst Friedlaender (δημοσιογράφος), Heinz Frowein (δήμαρχος του Wuppertal) και Hanns Lilje (προτεστάντης επίσκοπος).
Ο Wittenbecher δημιούργησε επίσης χαρτοφυλάκια όπως «Bremen – seen by Curt Wittenbecher» (8 σχέδια με στυλό και μελάνι, 1960) και «Bremen – 8 πρωτότυπες λιθογραφίες» (1961), καθώς και τοιχογραφίες σε πόλεις όπως η Βρέμη, το Μπόχουμ, το Μαγδεμβούργο, το Μπάρμπι και το Ελμσχορν.
Έργα του βρίσκονται σε δημόσιες συλλογές και ιδρύματα όπως το Ινστιτούτο Γκαίτε στην Αθήνα, το Δημαρχείο και το Μέγαρο Τέχνης της Βρέμης, η Δημοτική Συλλογή Τέχνης του Chemnitz, η Κρατική Πινακοθήκη της Κάτω Σαξονίας και του Ανόβερου, η πόλη του Αμβούργου, το KHM του Μαγδεμβούργου, το Κρατικό Μουσείο του Münster, το Märkisches Museum στο Witten/Ruhr και το Μουσείο von der Heydt στο Wuppertal.
Οι εκθέσεις του περιλαμβάνουν συλλογικές εκθέσεις στην Kunsthandlung Heinrichshofen/Magdeburg (1932), στο Kaiser-Friedrich-Museum του Μαγδεμβούργου (1934), στο Landesmuseum Münster (1948/1949), στην Bremer Kunsthalle (1959), στο Goethe-Institut Athen (1958) και στην Kunsthalle Bremerhaven (1969).