Emil Hünten
Ο Johann Emil Hünten, που γεννήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 1827 στο Παρίσι και πέθανε την 1η Φεβρουαρίου 1902 στο Ντίσελντορφ, ήταν ένας εξέχων εκπρόσωπος της Σχολής του Ντίσελντορφ και γνώρισε αναγνώριση κατά τη διάρκεια της ζωής του για το ευρύ καλλιτεχνικό του έργο. Ήταν ιδιαίτερα γνωστός και τιμημένος για τις ιστορικές απεικονίσεις της ζωής του Μεγάλου Φρειδερίκου και για τη ζωγραφική γεγονότων και ιστορίας, η οποία έφτασε στο απόγειό της κατά τη διάρκεια της ζωής του. Μαζί με τον Hünten, ο Adolph Menzel, ο Wilhelm Camphausen και ο Georg Bleibtreu ήταν από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες της εποχής.
Το νατουραλιστικό κίνημα ήταν παρόν σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, αλλά μόνο στη Γαλλία εξελίχθηκε στο κίνημα του ρεαλισμού. Ως γιος του παριζιάνου συνθέτη πιάνου François Hünten, ο Johann Emil ξεκίνησε την καλλιτεχνική του εκπαίδευση στην Ecole des Beaux Arts στο Παρίσι υπό την καθοδήγηση του Hippolyte Flandrin και του Horace Vernet. Αργότερα συνέχισε τις σπουδές του στην Αμβέρσα, όπου επηρεάστηκε από καλλιτέχνες όπως οι Gustave Wappers, Josephus Laurentius Dyckmans, Nicaise de Keyser και Hendrik Leys.
Αφού ο Hünten ολοκλήρωσε τις πρώτες του ιππικές σπουδές στο Koblenz κατά τη διάρκεια της θητείας του στο πρωσικό πυροβολικό, εγκαταστάθηκε στο Ντίσελντορφ το 1854. Εκεί έγινε μαθητής του Βίλχελμ Καμπχάουζεν και εντάχθηκε στην ένωση καλλιτεχνών «Malkasten». Εδώ εμβάθυνε τις μελέτες του για τα άλογα και δημιούργησε σημαντικά έργα όπως το «Κουϊράσιοι από την εποχή του Φρειδερίκου Β’, που επιτίθενται σε μια γέφυρα». Αργότερα, με τον πίνακα «Μάχη του Krefeld» το 1860, στράφηκε σε σύγχρονα μοτίβα.
Κατά τη διάρκεια της εκστρατείας στο Σλέσβιχ-Χόλσταϊν το 1864, ο Hünten συνόδευσε αρχικά την αυστριακή ταξιαρχία. Ήταν ένας από τους λίγους καλλιτέχνες, όπως οι Camphausen, Bleibtreu και Louis Braun, που βρίσκονταν κοντά στα μαχόμενα στρατεύματα. Αργότερα, κατά τη διάρκεια του γαλλοπρωσικού πολέμου του 1870/71, επισκέφθηκε αρκετές φορές τα στρατόπεδα και τα πεδία των μαχών, γεγονός που προσέδωσε στα έργα του έναν εξαιρετικό ρεαλισμό.
Ο Hünten συνέχισε να εργάζεται ακούραστα μέχρι τον θάνατό του. Έγινε μέλος της Ακαδημίας του Βερολίνου το 1878 και του απονεμήθηκε καθηγητική έδρα το 1879. Στους μαθητές του συγκαταλέγονταν γνωστοί ζωγράφοι όπως ο Ernest Crofts, ο Ludwig Fay και ο Moritz Blanckarts. Τα έργα του εκτιμήθηκαν τόσο από δημόσιους πελάτες όσο και από πλούσιους πολίτες.
Οι πίνακες του Hünten, οι οποίοι συχνά έχουν μια ποιότητα ντοκουμέντου, έρχονται σε αντίθεση με τη ρομαντική ζωγραφική της εποχής του και εκτιμήθηκαν για την πραγματολογική απεικόνισή τους. Ιδιαίτερα αξιοσημείωτοι είναι οι πίνακές του για τις μάχες, στους οποίους αποτύπωσε αριστοτεχνικά την κίνηση των αλόγων. Τα έργα του εμπνεύστηκαν επίσης από συγγραφείς όπως ο Theodor Fontane και χρησίμευσαν ως πηγή πληροφοριών για ιστορικούς και λογοτέχνες.
Από τη δημιουργία τους, τα έργα του Hünten έχουν αναπαραχθεί ευρέως. Σήμερα, πολλά από τα έργα του προσφέρονται ως ψηφιακές εκτυπώσεις σε καμβά και η καλλιτεχνική του σημασία παραμένει, όπως στην έκθεση έργων τέχνης κατά τη διάρκεια της εβδομάδας του Διεθνούς Φεστιβάλ Μουσικής «Bergisches Musikfenster 2007».