Josef Selleny
Ο Joseph Selleny, επίσης γνωστός ως Seleny ή Sellény, γεννήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 1824 στο Untermeidling, σήμερα μέρος της Βιέννης, και πέθανε στις 22 Μαΐου 1875 στο Inzersdorf κοντά στη Βιέννη. Ήταν αυστριακός τοπιογράφος, ακουαρελογράφος, σχεδιαστής και λιθογράφος.
Ο Selleny γεννήθηκε στο Untermeidling 34, γνωστό σήμερα ως Schönbrunner Straße 34, αν και συχνά λανθασμένα αναφέρεται ως τόπος γέννησής του το Mödling. Σπούδασε στην Ακαδημία της Βιέννης υπό την καθοδήγηση του Thomas Ender και του Franz Steinfeld. Στη συνέχεια πραγματοποίησε ένα ταξίδι σπουδών μέσω του Τιρόλου και της Λομβαρδίας στη Βενετία μαζί με τον συνάδελφό του ζωγράφο Eduard Ender. Χάρη σε μια υποτροφία της Ακαδημίας της Βιέννης, ο Selleny μπόρεσε να πραγματοποιήσει ένα ακόμη ταξίδι σπουδών στη Ρώμη και τη Νάπολη το 1854/55.
Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, ο Selleny είχε την ευκαιρία να γνωρίσει τον Αρχιδούκα Φερδινάνδο Μαξιμιλιανό, αδελφό του αυτοκράτορα, ο οποίος εκτίμησε και υποστήριξε το έργο του. Η σχέση αυτή του επέτρεψε να συμμετάσχει στην αποστολή Novara, έναν επιστημονικό περίπλου του κόσμου που έγινε σε μεγάλο βαθμό με πρωτοβουλία του αρχιδούκα. Υπό την ηγεσία του αντιπλοιάρχου Bernhard von Wüllerstorf-Urbair, ο Selleny έλαβε μέρος στην αποστολή αυτή, η οποία διήρκεσε από τις 30 Απριλίου 1857 έως τις 26 Αυγούστου 1859 και ξεκίνησε και κατέληξε στην Τεργέστη.
Το έργο του Selleny συνέβαλε σημαντικά στην επιτυχία της αποστολής Novara. Δημιούργησε περίπου 2000 υδατογραφίες, σκίτσα, μελέτες και σχέδια που κατέγραψαν τις εντυπώσεις από τους επιμέρους σταθμούς και τις χώρες που επισκέφθηκε η φρεγάτα SMS Novara. Οι εντυπωσιακές και ζωντανές εικόνες του χρησίμευσαν ως πρότυπα για πολυάριθμες λιθογραφίες που εικονογραφούσαν τις εκθέσεις για το ταξίδι αυτό και δημοσιεύτηκαν σε εφημερίδες και περιοδικά.
Οι αυθεντικές εικόνες του Selleny έγιναν προσιτές σε ένα ευρύ κοινό μέσω των εξαιρετικά επιτυχημένων εκδόσεων για το ταξίδι Novara. Συγκεκριμένα, οι περισσότερες από τις 224 εικονογραφήσεις στο βιβλίο του Karl von Scherzer βασίστηκαν στα σχέδια του Selleny. Το βιβλίο έφθασε σε συνολική έκδοση 30.000 αντιτύπων και αποτέλεσε ένα από τα πιο επιτυχημένα έργα του είδους του τον 19ο αιώνα σε ολόκληρο τον γερμανόφωνο κόσμο.
Μετά την αποστολή στη Νοβάρα, ο Selleny συνόδευσε τον αρχιδούκα Φερδινάνδο Μαξιμιλιανό σε ταξίδια στη Βόρεια Αφρική, στο Πράσινο Ακρωτήριο, στα Κανάρια Νησιά και στη Βραζιλία. Μετά τα ταξίδια αυτά, εγκαταστάθηκε στη Βιέννη ως ελεύθερος επαγγελματίας καλλιτέχνης, όπου ήταν ήδη πολύ γνωστός. Εκτός από το έργο του ως καλλιτέχνης, ο Selleny έγινε επίσης γνωστός ως αρχιτέκτονας κήπων. Μεταξύ άλλων, σχεδίασε τους κήπους του πάρκου της πόλης της Βιέννης (1862) και τους κήπους του παλατιού Miramare κοντά στην Τεργέστη, κατοικία του αρχιδούκα Μαξιμιλιανού και της Σαρλότ του Βελγίου.
Το 1873, η αυτοκρατορική οικογένεια ανέθεσε στον Selleny να ζωγραφίσει τις μεγάλες τοιχογραφίες στην αυτοκρατορική βίλα στο Bad Ischl της Άνω Αυστρίας.
Ο Selleny, ο οποίος κατέκτησε ποικίλες τεχνικές, επικεντρώθηκε κυρίως σε τοπία στους πίνακές του, τα οποία είτε ζωγραφίζονταν επιτόπου ως ακουαρέλες είτε στο εργαστήριο από μοντέλα. Η άμεση και ζωντανή απεικόνισή του επαινέθηκε συχνά. Τα σχέδιά του για πάρκα και κήπους αποτέλεσαν αντικείμενο διαμάχης.
Λόγω μιας νευρικής διαταραχής, ο Selleny μετακόμισε στο Νότιο Τιρόλο, όπου ζούσε και ο διοικητής της αποστολής της Νοβάρα. Εκεί ζωγράφισε εντυπωσιακά τοπία με λάδι, συμπεριλαμβανομένων επιβλητικών βραχωδών τοπίων. Λόγω της ασθένειάς του, ωστόσο, αναγκάστηκε να επιστρέψει στη Βιέννη και εισήχθη στο ψυχιατρείο του Inzersdorf κοντά στη Βιέννη, όπου πέθανε σε ηλικία 51 ετών.
Ο Selleny τάφηκε στο Κεντρικό Κοιμητήριο της Βιέννης (1-2-5) σε τάφο αφιερωμένο προς τιμήν της πόλης της Βιέννης. Το όνομά του δόθηκε στη Sellenygasse στο δεύτερο διαμέρισμα της Βιέννης.
Ένας σημαντικός αριθμός από τους πρωτότυπους πίνακες του Selleny από την αποστολή της Νοβάρα βρίσκεται σήμερα στις συλλογές του Μουσείου Στρατιωτικής Ιστορίας της Βιέννης, της Συλλογής Γραφικών της Albertina και της Αυστριακής Πινακοθήκης Belvedere, καθώς και σε ιδιωτική ιδιοκτησία. Ορισμένοι από αυτούς τους πίνακες μπορούν να προβληθούν στη μόνιμη έκθεση του Μουσείου Στρατιωτικής Ιστορίας.