Joseph Roos

Ο Joseph Roos, που γεννήθηκε στη Βιέννη στις 9 Οκτωβρίου 1726 και πέθανε εκεί στις 25 Αυγούστου 1805, ήταν ένας εξαιρετικός Αυστριακός ζωγράφος που άσκησε σημαντική επιρροή κατά τη διάρκεια της καριέρας του, ιδίως στη Δρέσδη της Γερμανίας.

Το καλλιτεχνικό ταλέντο του Joseph Roos διαμορφώθηκε από την οικογενειακή του κληρονομιά, καθώς ο προπάππους του ήταν ο σεβαστός ζωγράφος Johann Heinrich Roos (1631-1685) και ο παππούς του Philipp Peter Roos (1651-1705). Ο πατέρας του, Cajetan Roos (1690-1770), ο οποίος ήταν επίσης γνωστός ως «Gaetano Rosa», τον δίδαξε και του μετέδωσε πολύτιμες γνώσεις ζωγραφικής. Μετά την εκπαίδευσή του στη Βιέννη, ο Joseph Roos μετακόμισε στη Δρέσδη σε ηλικία 21 ετών, όπου εργάστηκε ως διακοσμητικός ζωγράφος υπό την καθοδήγηση του Giuseppe Galli da Bibiena.

Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στη Δρέσδη, ο Roos συμμετείχε σημαντικά στην αποκατάσταση της όπερας στο Zwinger, αρχικά το 1749-1750 και αργότερα στον επανασχεδιασμό της το 1753 υπό τη διεύθυνση του Giovanni Niccolo Servandoni (1695-1766). Δυστυχώς, δεν έχουν διασωθεί στοιχεία για το έργο αυτό λόγω πυρκαγιάς στην όπερα το 1849.

Εν τω μεταξύ, ο Roos πέρασε κάποιο διάστημα στο Βερολίνο, όπου δημιούργησε έξι αξιόλογα σχέδια, τα οποία φυλάσσονται σήμερα στο Kupferstichkabinett του Βερολίνου.

Από το 1758, ο Joseph Roos εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Δρέσδη, όπου εργάστηκε ως ζωγράφος της αυλής και δάσκαλος. Όταν ιδρύθηκε η Ακαδημία στη Δρέσδη το 1764, διορίστηκε μέλος αυτού του φημισμένου ιδρύματος και δίδαξε ζωγραφική τοπίου. Ένα χρόνο αργότερα, έγινε καθηγητής τοπιογραφίας.

Παρά τα αξιοσημείωτα καλλιτεχνικά και παιδαγωγικά επιτεύγματά του στη Δρέσδη, προέκυψαν αγεφύρωτες διαφωνίες μεταξύ του Joseph Roos και του συναδέλφου του στην Ακαδημία, Giovanni Battista Casanova, στις οποίες ενεπλάκησαν ακόμη και οι μαθητές τους. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ο Roos να μετακομίσει στη Βιέννη το 1769, όπου αποδέχθηκε τη θέση του διευθυντή της Αυτοκρατορικής Πινακοθήκης και συνέχισε να συνεισφέρει σημαντικά στον κόσμο της τέχνης. Η καλλιτεχνική του κληρονομιά και ο σημαντικός του ρόλος στην ιστορία της τέχνης εκτιμώνται και εκτιμώνται ακόμη και σήμερα.