Karl Schickhardt
Ο Karl Schickhardt, που γεννήθηκε στις 7 Ιουλίου 1866 στο Esslingen και πέθανε στις 7 Φεβρουαρίου 1933 στη Στουτγάρδη, ήταν ένας σημαντικός τοπιογράφος από τη Βυρτεμβέργη και καθηγητής στη Σχολή Καλών Τεχνών της Στουτγάρδης. Στα έργα του αφιερώθηκε κυρίως στην απεικόνιση της σβαβικής πατρίδας του, ιδίως της Σβαβικής Άλμπ.
Ως γιος του Hermann Schickhardt (1826-1880), ανώτερου συμβούλου της δικαιοσύνης, και της συζύγου του Rosalie Karoline, το γένος Brodhag (1834-1902), η οποία καταγόταν από σεβαστή οικογένεια βιομηχάνων, ο Karl Schickhardt γεννήθηκε σε πλούσια οικογένεια. Η μητέρα του υποστήριξε το ενδιαφέρον του για την τέχνη μετά τον θάνατο του πατέρα του. Ο Schickhardt σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών της Στουτγάρδης υπό την καθοδήγηση των Albert Kappis και Jakob Grünenwald από το 1884 έως το 1887. Στη συνέχεια συνέχισε την εκπαίδευσή του από το 1887 έως το 1892 ως ιδιώτης μαθητής του Josef Wenglein στο Μόναχο, όπου επικεντρώθηκε κυρίως στη ζωγραφική τοπίου. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, πραγματοποίησε ταξίδια σπουδών εντός της Γερμανίας και στην Ιταλία.
Από το φθινόπωρο του 1892, ο Schickhardt έζησε και πάλι στη Στουτγάρδη, όπου απασχολήθηκε ως λέκτορας στη σχολή καλών τεχνών. Στο εργαστήριό του στην Urbanstraße 53, αφιερώθηκε με μεγάλο πάθος στην απεικόνιση σουαβικών τοπίων. Τα αγαπημένα του μοτίβα ήταν η Σουαβική Άλβα, η κοιλάδα Lauchert και η περιοχή γύρω από το Rottenburg, ιδίως το Bad Niedernau. Ζωγράφισε επίσης και άλλα τοπία, όπως η λίμνη Κωνστάντια, η κοιλάδα του Φίλσταλ και η κοιλάδα του Νέκαρ.
Το 1911, ο Schickhardt έλαβε τον τίτλο του καθηγητή από τον βασιλιά Wilhelm II, γεγονός που υπογράμμισε την αναγνώρισή του ως σημαντικού καλλιτέχνη. Κατά τη διάρκεια της ζωής του, έλαβε μέρος σε πολλές εκθέσεις, μεταξύ των οποίων μία στο Ρότενμπουργκ το 1914, την οποία παρακολούθησε ο βασιλιάς, και μία έκθεση στο Württembergischer Kunstverein της Στουτγάρδης το 1927.
Στα τελευταία του χρόνια, ο Schickhardt κυκλοφορούσε συχνά στη Στουτγάρδη, συνοδευόμενος από τον σκύλο του Stumperle. Ήταν επίσης τακτικός επισκέπτης στο Herrenstammtisch στο Hindenburgbau.
Μετά τον θάνατό του τον Φεβρουάριο του 1933, ο Karl Schickhardt θάφτηκε στο νεκροταφείο της Πράγας, όπως και η σύζυγός του Alice, η οποία πέθανε οκτώ μήνες αργότερα. Αν και ο Schickhardt ήταν οικονομικά ανεξάρτητος, δεν ήθελε να αποχωριστεί τους πίνακές του. Μετά το θάνατό του, πολλά από τα έργα του, συμπεριλαμβανομένων οικείων ελαιογραφημάτων και μεγάλων τοιχογραφιών, βρέθηκαν στην περιουσία του. Μια δημοπρασία πραγματοποιήθηκε στην αντιπροσωπεία έργων τέχνης Otto Greiner για την τακτοποίηση της περιουσίας.
Ο Schickhardt άφησε πίσω του μια σημαντική καλλιτεχνική κληρονομιά, η οποία, παρά το γεγονός ότι ορισμένα έργα βρίσκονται σε δημόσιες συλλογές, είναι σε μεγάλο βαθμό διασκορπισμένη στην ιδιωτική ιδιοκτησία. Προς τιμήν της συμβολής του στην προβολή του Bad Niedernau και της περιοχής, διάφορα μέρη έχουν πάρει το όνομά του, όπως ένα σημείο θέασης στο μονοπάτι Albverein και ένας δρόμος στο Bad Niedernau. Η μνήμη του διατηρείται επίσης στο Schickhardtstube στο πρώην ξενοδοχείο spa του Bad Niedernau.
Η τεχνική του Schickhardt χαρακτηρίζεται από επιδεξιότητα και χρήση εκλεπτυσμένων μέσων, ιδίως στη χρήση παστέλ και τέμπερας, τόσο στην υποβάθμιση όσο και στην απεικόνιση των σύννεφων και του νερού. Τα έργα του μαρτυρούν την ακριβή παρατήρηση της φύσης και το λεπτό ιμπρεσιονιστικό του ύφος, το οποίο αποτυπώνει τα τοπία σε όλη τους τη μεγαλοπρέπεια και τη ζωντάνια.