Pierre Boffin
Ο Pierre Boffin, ο οποίος γεννήθηκε με το καλλιτεχνικό όνομα Hugo Joseph Winz, γεννήθηκε στο Άαχεν στις 30 Νοεμβρίου 1907 και πέθανε στο Voerde το 1992. Ήταν ένας ταλαντούχος γαλλογερμανός ζωγράφος που είναι γνωστός για τη συμβολή του στον εκφραστικό ρεαλισμό. Λόγω της απαγόρευσης του έργου του κατά τη δεκαετία του 1940, ανήκει στην ομάδα της «χαμένης γενιάς»
Ο Pierre Boffin προερχόταν από ένα ποικιλόμορφο πολιτισμικό υπόβαθρο, με μητέρα από το Verviers της Γαλλίας και πατέρα από τον Μαύρο Δρυμό. Εγκαταστάθηκε στον κόσμο της τέχνης με το καλλιτεχνικό όνομα Pierre Boffin. Η εθνικοσοσιαλιστική εποχή έφερε καλλιτεχνικό αποκλεισμό για τον Boffin και πολλούς συναδέλφους του. Κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου, έπεσε αιχμάλωτος πολέμου στο Αττίτσι της Γαλλίας, όπου έγινε στενός φίλος με τον ζωγράφο August Phillip Henneberger. Το 1943 δημοσίευσε το διήγημά του «Der Schmied vom Ulex». Μετά τον πόλεμο, οι Αμερικανοί τον προσέλαβαν για να εκδώσει ένα περιοδικό για αιχμαλώτους πολέμου. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, εμφανίστηκε επίσης ως συγγραφέας και εκδότης.
Ο Boffin έζησε για μεγάλο χρονικό διάστημα στο Βέλγιο, τη Γαλλία και τις Κάτω Χώρες και αφιερώθηκε εντατικά στη ζωγραφική. Αρχικά ήταν αυτοδίδακτος πριν αναπτύξει τις ικανότητές του υπό την καθοδήγηση του Antoni Clavé στο Παρίσι. Σπούδασε στην École nationale supérieure des arts décoratifs de Paris, ένα ίδρυμα στο οποίο δίδαξαν επίσης διάσημοι καλλιτέχνες όπως ο Fernand Léger και ο Leon Dabo. Ο Boffin πέρασε αρκετά χρόνια στο Παρίσι προτού συνεχίσει την εκπαίδευσή του με τον Ολλανδό ζωγράφο Henry ten Holt και παρακολουθήσει την τάξη ζωγραφικής του στο Μπέργκεν. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, εμβάθυνε τις δεξιότητές του στον χειρισμό των χρωμάτων και των χρωματικών παλετών. Στο αφιέρωμά του προς τον Boffin, ο συγγραφέας Theodor Seidenfaden αναφέρθηκε στο κοινό τους έργο στην Altea.
Η πρώτη του έκθεση πραγματοποιήθηκε το 1947 στο Παρίσι στο Salon des Indépendants και προκάλεσε αίσθηση με τον εκφραστικό ρεαλισμό του. Ακολούθησαν και άλλες εκθέσεις στο Παρίσι μεταξύ 1952 και 1970, μεταξύ άλλων στη Société Nationale des Beaux Arts, στην Exposition Decouvrir, στο Salon «Artiste Francais» και στο Salon Teeres Latines. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, εκπροσωπήθηκε από γκαλερί όπως η Galerie Main στο Montparnasse, η Galerie Marseilles στο Παρίσι και η Galerie Foyer des Artistes. Στη συνέχεια, πέρασε τρία χρόνια στο Kunstschule Düsseldorf, όπου διεύρυνε τις γνώσεις του στη ζωγραφική, τα ελεύθερα γραφικά και τη σκηνογραφία υπό την καθοδήγηση του Rolf Sackenheim. Κατά τη διάρκεια αυτής της φάσης, ο Boffin ενέτεινε τις προσπάθειές του στον τομέα της γραφικής τέχνης και της χαρακτικής. Παρακολούθησε επίσης μαθήματα ιστορίας της τέχνης με τον καθηγητή Heinrich Theissing.
Στο Λονδίνο, τα έργα του παρουσιάστηκαν μαζί με εκείνα των Heyssial και Georges Delplanque. Πολλά από τα έργα του βρήκαν θέση σε ιδιωτικές συλλογές και του εξασφάλισαν τα προς το ζην. Στη δεκαετία του 1970, ο Boffin μετατόπισε όλο και περισσότερο το επίκεντρο της δουλειάς του στη Γερμανία. Έργα του παρουσιάστηκαν σε διεθνείς εκθέσεις, όπως η έκθεση τέχνης στο Kirn, η «Villa Engelhard» στο Ντίσελντορφ και σε φεστιβάλ κινηματογράφου στη Γενεύη και το Στρασβούργο μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1980.
Τα γραφιστικά του έργα εκπροσωπήθηκαν από την Galerie Moderne II στις Βρυξέλλες, ενώ οι πίνακές του εκτέθηκαν στην Galerie Schöppe στο Μόναχο και στην Galerie Campo στην Αμβέρσα. Ακόμη και σε προχωρημένη ηλικία 80 ετών, ο Boffin οργάνωσε μια παρουσίαση του έργου του για τη Ρωσία, η οποία πραγματοποιήθηκε στο Βίλνιους της Λιθουανίας το 1988 και προσέλκυσε μεγάλη προσοχή.
Μέχρι το θάνατό του το 1992, ο Pierre Boffin ζούσε στο Vörde στον Κάτω Ρήνο, όπου βρισκόταν και το εργαστήριό του στη Bahnhofstrasse 153.
Στα πρώτα του έργα, ο Boffin αφοσιώθηκε κυρίως στη ζωγραφική τοπίου. Η σύλληψη της ατμόσφαιρας ενός τοπίου και η ερμηνεία της τεταμένης στιγμής ενός τόπου και του φωτός ήταν επαναλαμβανόμενα θέματα στο έργο του. Παρ’ όλα αυτά, το κύριο μέλημά του ήταν η απεικόνιση ανθρώπων, στην οποία έδινε έμφαση στην αλληλεπίδραση μεταξύ των εσωτερικών συναισθημάτων και της εξωτερικής εμφάνισης. Οι μορφές του δεν περιορίστηκαν ποτέ σε εξιδανικευμένη ομορφιά- αντίθετα, ο Boffin απεικόνιζε τους χαρακτήρες του με μεγάλη περιέργεια και αμεσότητα. Χαρακτηριζόταν από μια εκφραστική, ισχυρή και αριστοτεχνικά συντεταγμένη χρωματική παλέτα.
Τα έργα του με ερωτικά μοτίβα αντανακλούσαν έναν αισθησιακό στοχασμό που συχνά συνδυαζόταν με βαθύτερους συμβολισμούς και το νόημα της σεξουαλικότητας. Το ύστερο έργο του αποκάλυψε επίσης ριζοσπαστικές αντιπαραθέσεις με τα τρέχοντα πολιτικά γεγονότα, τα οποία έφερε άμεσα και προκλητικά στον καμβά.
Ο Boffin χρησιμοποίησε επίσης το μέσο της ξυλογραφίας και της λινοτυπίας. Μόνο λίγες υδατογραφίες μικρού μεγέθους είναι γνωστές στην αγορά τέχνης. Τα περισσότερα από τα έργα του Boffin βρίσκονται σε ιδιωτική ιδιοκτησία. Ολόκληρη η καλλιτεχνική κληρονομιά του Boffin, που περιλαμβάνει ελαιογραφίες, ακουαρέλες, σχέδια και χαρακτικά, καθώς και τεκμηρίωση των εκθέσεών του και πρωτότυπα ποιήματά του και αφιερώσεις από τον κύκλο των φίλων του, διαχειρίζεται από το KunstKontor στο Βισμπάντεν.