Rudolf Böttger
Ο Rudolf Böttger γεννήθηκε στις 4 Ιουλίου 1887 στο Tachau και πέθανε στις 28 Ιανουαρίου 1973 στο Regensburg. Ήταν Αυστριακός ζωγράφος, τα έργα του οποίου είναι γνωστά τόσο για την καλλιτεχνική τους ποιότητα όσο και για την εμπλοκή τους στα πολιτικά γεγονότα της εποχής του.
Ο Böttger ξεκίνησε την καλλιτεχνική του εκπαίδευση από το 1905 έως το 1910 στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Βιέννης υπό την καθοδήγηση των Franz Rumpler και Alfred Cossmann. Μετά από μια σύντομη παραμονή στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου το 1910, εγκαταστάθηκε στη Βιέννη ως ανεξάρτητος καλλιτέχνης το 1911.
Κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, υπηρέτησε ως αξιωματικός στη Ρωσία και υπέστη αρκετά τραύματα. Μετά τον πόλεμο, έγινε μέλος του Συνεταιρισμού Καλλιτεχνών της Βιέννης και συμμετείχε σε συλλογικές εκθέσεις στο Künstlerhaus από το 1919.
Ακόμη και πριν από το 1938, ο Böttger δραστηριοποιήθηκε ως παράνομο μέλος του NSDAP, γεγονός που απέδωσε στην καταγωγή του από τη Σουδητική Γερμανία. Μετά την προσάρτηση της Αυστρίας, ανέλαβε ηγετικές θέσεις στην καλλιτεχνική και πολιτιστική πολιτική του καθεστώτος. Έγινε υπεύθυνος για τη ζωγραφική στο Πολιτιστικό Συμβούλιο Gau της Βιέννης και ανέλαβε αντιπροσωπευτικά καθήκοντα, μεταξύ των οποίων η συμμετοχή σε δεξιώσεις που διοργάνωνε ο Gauleiter Baldur von Schirach. Η ιδιότητά του αυτή του επέτρεψε να συμμετάσχει εκτενώς στις Μεγάλες Γερμανικές Εκθέσεις Τέχνης στο Μόναχο.
Ο Böttger καλλιέργησε στενές σχέσεις με άλλες πολιτιστικές προσωπικότητες της εποχής, όπως ο Franz Karl Ginzkey, ο Josef Weinheber και ο Wilhelm Fraß. Παρά την ήττα του στον πόλεμο και την καταστροφή του στούντιο και του διαμερίσματός του στη Βιέννη κατά τη διάρκεια των μαχών εναντίον του Κόκκινου Στρατού το 1945, ο Böttger παρέμεινε πιστός στις δραστηριότητες του NSDAP και δεν αποστασιοποιήθηκε από την προηγούμενη συμμετοχή του ακόμη και μετά το 1945.
Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Böttger μεταφέρθηκε αρχικά σε στρατιωτικό νοσοκομείο κοντά στο Deggendorf και αργότερα σε στρατιωτικό νοσοκομείο στο Metten λόγω των τραυμάτων του. Από το 1948, του επετράπη επισήμως να ταξιδέψει ξανά στην Αυστρία και επισκεπτόταν τακτικά φίλους και γνωστούς εκεί, τους οποίους και απεικόνιζε.
Τη δεκαετία του 1950, ο Böttger πέρασε μεγάλο χρονικό διάστημα με την προστάτιδά του Ulla Ekman στη Σουηδία. Από το 1950 και μετά, λάμβανε όλο και συχνότερα παραγγελίες για έργα τέχνης στην αρχιτεκτονική στη Γερμανία, τις οποίες του κανόνιζαν φίλοι του αρχιτέκτονες.
Το 1952, ο Böttger μετακόμισε στο Ρέγκενσμπουργκ, όπου έζησε μέχρι το θάνατό του. Αποσύρθηκε από τη δημόσια πολιτιστική ζωή, καθώς δεν ένιωθε πλέον ότι οι καλλιτεχνικές του ιδέες εκπροσωπούνταν.
Τη δεκαετία του 1960, ο Böttger ανέλαβε να σχεδιάσει την ευαγγελική εκκλησία του Αγίου Παύλου στη Βιέννη, παρά την απαγόρευση άσκησης του επαγγέλματός του. Τα παράθυρά του εκεί, τα οποία απεικονίζουν τον Ιησού ως Άριο νέο και περιέχουν αντισημιτικές εικόνες, καλύφθηκαν αργότερα και τελικά αντικαταστάθηκαν.
Ο Böttger ήταν μέλος του Συνεταιρισμού Καλλιτεχνών της Βιέννης, του Επιμελητηρίου Καλών Τεχνών του Ράιχ και αργότερα της Επαγγελματικής Ένωσης Εικαστικών Καλλιτεχνών του Ρέγκενσμπουργκ, καθώς και του Συνεταιρισμού Παλαιών Καλλιτεχνών του Μονάχου. Συμμετείχε σε πολυάριθμες ομαδικές και ατομικές εκθέσεις, μεταξύ των οποίων η Μπιενάλε της Βενετίας το 1925 και οι Μεγάλες Γερμανικές Εκθέσεις Τέχνης στο Μόναχο κατά τη διάρκεια του Τρίτου Ράιχ.