Otto Hamel

Otto Hamel, oorspronkelijk Otto August Maximilian Hammel, was een bekende Duitse schilder. Hij werd geboren in Erfurt op 6 maart 1866 en stierf in Lohr am Main op 23 juli 1950. Zijn artistieke carrière werd gekenmerkt door een indrukwekkende ontwikkeling.

Hamel werd geboren als zoon van een decoratieschilder in Erfurt en toonde al vroeg interesse in schilderen. Na zijn schoolopleiding begon hij zijn artistieke opleiding aan de Koninklijke Kunstschool van Erfurt, waar hij studeerde bij gerenommeerde kunstenaars zoals de historieschilder Eduard von Hagen en Emanuel Semper. Zijn passie en talent voor schilderen brachten hem naar Berlijn, waar hij verder studeerde bij Max Koch en Franz Skarbina met een beurs van de stad Erfurt.

In 1888 ontving Otto Hamel een staatsbeurs die hem de mogelijkheid gaf om in Italië te studeren. Een jaar later opende hij zijn eerste studio in Berlijn en zette hij zijn artistieke ontwikkeling voort. Zijn reizen en studiebezoeken brachten hem uiteindelijk naar Parijs, waar hij in contact kwam met het impressionisme, dat een grote invloed had op zijn kunst. Na zijn terugkeer in 1890 werd hij benoemd tot professor decoratieve schilderkunst aan de gerenommeerde Kunstnijverheidsschool in Hannover.

Tijdens het donkere tijdperk van het nationaalsocialisme was Otto Hamel lid van de Reichskammer für Schöne Kunst. In die tijd nam hij deel aan de Grote Duitse Kunsttentoonstellingen in München met in totaal 13 van zijn werken, met uitzondering van 1942. Zijn werken trokken de aandacht en werden aangekocht door prominenten zoals Adolf Hitler en de leidende Nazi functionarissen Hermann Esser, Rudolf Hess en Joachim von Ribbentrop.

Ter ere van zijn 75e verjaardag werd een speciale tentoonstelling georganiseerd om zijn belangrijke werken te eren. Deze tentoonstelling werd georganiseerd door de gerenommeerde Galerie H. Menges in Hannover en ging vergezeld van een informatieve publicatie waarin zijn artistieke nalatenschap op indrukwekkende wijze werd gedocumenteerd.