Alfred Seidel
Alfred Herbert Georg Seidel werd op 1 november 1913 geboren in Breslau. Na het tragische verlies van zijn vader Otto in de Eerste Wereldoorlog verhuisde hij met zijn moeder Maria en zijn zus Helene naar hun huis in Opper-Silezië in Scharley of Deutsch-Piekar. Alfred Seidel bracht daar zijn jeugd door, in de buurt van de kolenvelden dicht bij de toenmalige grens met het Russische Rijk.
Hij groeide op onder de hoede van twee tantes en het beroep van zijn moeder. De omgeving werd gekenmerkt door kleinburgerlijke waarden en een diepgeworteld katholicisme. Seidel werd in 1920 ingeschreven op de lagere school in Deutsch-Piekar en ging in 1924 naar het Realgymnasium in Beuthen. Daar herkende een oplettende tekenleraar zijn talent en moedigde het aan. Seidel voelde zich al op jonge leeftijd aangetrokken tot artistieke creatie.
Kort voordat hij in 1933 afstudeerde aan de middelbare school, verliet hij het Realgymnasium en begon hij op 2 november 1933 met een opleiding tot theaterschilder. Dit werd gevolgd door engagementen als theaterschilder in het Opper-Silezische Landestheater in Beuthen en later als eerste theaterschilder en studiomanager in het Stadttheater in Salzburg.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd Seidel opgeroepen en raakte hij twee keer gewond. Ondanks het verlies van zijn rechteroog bleek zijn roeping als kunstenaar onwrikbaar. Hij maakte talloze prenten, tekeningen, schilderijen in verschillende technieken, glas-in-loodramen en beeldhouwwerken. Zijn levenslange interesse in literatuur werd weerspiegeld in zijn illustraties en literaire werken.
Na zijn vrijlating uit Amerikaanse gevangenschap in 1945 vond Seidel eerst een nieuw thuis in Sillenbuch en vanaf 1954 in Schorndorf. Hij was vele jaren lid van het kunstenaarsgilde van Esslingen. Alfred Seidel stierf in Schorndorf op 20 november 2001 en liet zijn vrouw Elisabeth en hun drie kinderen Susanne, Matthias en Christoph achter. In 2017 lieten zijn erfgenamen het grootste deel van zijn werken na aan de stad Schorndorf.
Alfred Seidel illustreerde veel sprookjes, vooral aan het begin van zijn carrière, en de naoorlogse jaren boden hem een ideaal werkterrein met nieuwe uitgaven van klassieke sprookjes. Voorbeelden van zijn illustraties zijn werken van Andersen, de gebroeders Grimm, Agnes Sapper en Tamara Ramsay. Later legde hij zich ook toe op het illustreren van romans, waaronder werken van Egon H. Rakette.
Daarnaast maakte hij zelfstandig en zonder specifieke opdrachten grafiek over literaire thema’s, die hij bundelde in zogenaamde “grafische cycli”. Deze gaan over werken van Dostojevski, Tolstoj, Molière, William Shakespeare en Friedrich Dürrenmatt en over grafieken voor tijdschriften en kalenders.
Tijdens zijn creatieve periode produceerde hij talrijke werken in verschillende technieken zoals olieverfschilderijen, linosnedes en aquarellen. Zijn favoriete onderwerpen waren religieuze of mythologische motieven en portretten uit zijn professionele en persoonlijke omgeving. Landschappen vormden vaak een uitzondering.
Vanaf 1957 ontwierp Seidel steeds meer openbare ruimtes, in het bijzonder de artistieke interieurs van katholieke kerken. Hij maakte muurmozaïeken, altaren, tabernakels, kloosters en talloze gebrandschilderde ramen voor het bisdom Rottenburg-Stuttgart.
Los van opdrachten schreef Alfred Seidel ook een reeks drama’s en korte verhalen over verschillende thema’s zoals “Christopher Columbus”, “Konradin, de laatste Hohenstaufen”, “Schwund des Religiösen”, “Erbschaftsbetrug” en “Wege der Selbsterkenntnis”. Zijn verhalen gaan vooral over zijn kindertijd en jeugd in Opper-Silezië en over zijn familie-ervaringen en ontmoetingen.
In 1981 ontving Alfred Georg Seidel de Orde van Verdienste van de Bondsrepubliek Duitsland voor zijn artistieke werk.