Carl Bolze

Carl Bolze (1832-1913) werd geboren in Oberlanzendorf bij Wenen. Hoewel zijn vader een oliemolen bezat en het waarschijnlijk leek dat Carl de fabriek zou overnemen, toonde hij al op jonge leeftijd zijn artistieke talent. Na de dood van zijn ouders volgde hij zijn voorliefde en verhuisde in 1869 met zijn familie naar München. Daar sloot hij zich aan bij de kunstenaarscoöperatie van München en ontwikkelde hij zijn vaardigheden door zelfstudie en uitwisselingen met collega’s.

De jaren 1870 en 1880 waren Bolze’s meest productieve creatieve periode. Zijn landschapsschilderijen tonen vooral gebieden in het Oberland, zoals de Chiemsee, de Kochelsee en het Inntal. Bolze had een voorkeur voor onopvallende motieven zoals oevers van meren, bospaden, grassen en wolkenformaties. Ondanks een oogziekte die zijn gezichtsvermogen beperkte, bleef hij schilderen tot zijn laatst bekende olieverfschilderij in 1903.

Bolze nam af en toe deel aan kunsttentoonstellingen, maar zijn schilderijen werden tijdens zijn leven niet algemeen erkend. Pas in 1984 werd hij ontdekt door Hans Peter Defregger, een kleinzoon van de beroemde Franz von Defregger. Een jaar later werd er een herdenkingstentoonstelling gehouden in de Bayerische Landesbank in München.

Sommige van zijn werken bevinden zich nu in musea zoals het Museum in Breslau, de Städtische Galerie in München en de Beierse Staatscollectie van Schilderijen. Ondanks zijn financieel zorgeloze leven was Bolze niet afhankelijk van de verkoop van zijn schilderijen.

Met zijn liefde voor de natuur en zijn focus op details wist Bolze een speciale sfeer vast te leggen in zijn landschapsschilderijen. Veel van zijn werk dateert uit de jaren 1870 en 1880 en toont de schoonheid van het Beierse landschap. Pas vele jaren na zijn dood kreeg hij de erkenning die hij verdiende.