Franz BARBARINI

Franz Barbarini werd geboren in Znojmo in 1804 en stierf in Wenen op 20 januari 1873. Hij was een Oostenrijkse landschapschilder, graveur en etser wiens werken bekend stonden om hun artistieke kwaliteit en hun realistische weergave van de natuur.

Barbarini begon zijn artistieke opleiding in 1824 aan de beeldhouwschool van de Weense Academie voor Schone Kunsten, waar hij studeerde onder leiding van J. N. Schaller en J. Kempel. Tegelijkertijd werkte hij als graveur voor goud- en zilverfabrikanten. Na deze eerste werkzaamheden op het gebied van beeldhouwkunst besloot Barbarini zich volledig te wijden aan de landschapsschilderkunst.

Tijdens zijn carrière ondernam Barbarini talrijke studiereizen door de Oostenrijkse, Zwitserse en Beierse Alpen, waar hij inspiratie vond voor zijn werken. Hij maakte realistische olieverfschilderijen, aquarellen, tekeningen en etsen die de schoonheid en diversiteit van het Alpenlandschap vastlegden.

Franz Barbarini had ook een artistieke familie, want zijn zonen Gustav Barbarini (1840-1909) en Emil Barbarini (1855-1933) waren ook actief als schilders. Hun artistieke nalatenschap zette de traditie van hun vader voort en droeg bij aan de diversiteit van het Oostenrijkse artistieke landschap.