Gottfried Tritten
Gottfried Tritten, opgegroeid in het Berner Oberland, ging van 1939 tot 1943 naar het gymnasium in Burgdorf. Daarna studeerde hij van 1943 tot 1948 aan de Kunstnijverheidsschool van Bazel bij Georg Schmidt en Walter Bodmer, waar hij zijn diploma voor tekenleraar behaalde. Hij vervolgde zijn studie van 1948 tot 1951 aan de universiteiten van Bazel en Bern, waar hij zich specialiseerde in kunstgeschiedenis, filosofie en psychologie.
Tijdens zijn stage aan de Thun Teachers’ College van 1950 tot 1970 begon zijn artistieke ontwikkeling, die sterk werd beïnvloed door de ontdekking van het landschap en reizen naar het buitenland. Drie reizen naar Marokko tussen 1951 en 1957 en een reis naar Griekenland in 1959 waren bijzonder belangrijk.
In 1955 verhuisde hij naar Oberhofen am Thunersee en in 1958 publiceerde hij zijn eerste kunsteducatieve publicatie. Zijn eerste tentoonstellingen in het buitenland vonden plaats vanaf 1967, waaronder Parijs, Brest en Lyon, gevolgd door Lissabon en verschillende steden in de VS in 1970, het jaar waarin hij ook Mark Tobey ontmoette.
In 1968 verbleef hij voor kunstonderwijs in de VS en Canada, waar hij belangrijke actionpainting- en popartkunstenaars ontmoette, zoals Richard Diebenkorn en Andy Warhol. Van 1968 tot 1984 gaf hij les aan het Center de Formation du Corps enseignant secondaire aan de Universiteit van Bern.
In 1974 was er een overzichtstentoonstelling van zijn werk in het Thun Art Museum en in 1977 verhuisde hij naar Grimisuat in Wallis.
In 1992 en 1993 werd er nog een overzichtstentoonstelling van zijn werk gehouden in het Helsinki Art Museum. Andere solotentoonstellingen vonden plaats in het Musée cantonal des Beaux-Arts in Sion in 1987, in de Fondation Louis Moret in Martigny in 2003 en in de Fondation Gianadda in Martigny in 2009.
Tritten zette zich zijn hele leven in voor de promotie van hedendaagse kunst en richtte Club 57 op in 1957 en Biz’Art in 1985. Zijn verdiensten werden erkend met verschillende beurzen en culturele prijzen, waaronder de Swiss Federal Scholarship for Applied Arts in 1953 en de Thun Cultuurprijs in 1986. In 1985 ontving hij ook een eredoctoraat van de Universiteit van Bern.
Gottfried Tritten wordt beschouwd als een van de meest gerespecteerde Zwitserse pioniers van kunstbemiddeling en educatie, die twee belangrijke fasen in zijn leven doormaakte: pedagogie en schilderkunst. Zijn vroege werk werd gedomineerd door het thema van de relatie van de mens tot het landschap. Hij begon met figuratieve schilderijen met sterke bewegingselementen, zoals landschappen, dieren en figuren. Van 1954 tot 1957 richtte hij zich kort op geometrische abstractie. Van 1958 tot 1967, onder invloed van het Abstract Expressionisme, was er een geleidelijke overgang naar gestuele, lyrische abstractie met een hoge mate van creatieve vrijheid, zoals in zijn werk “Aegina” uit 1965.
Tritten onderzocht het ruimtelijk effect van lijnen en kleuren, eerst in zwart-wit en later in monochrome schilderijen. Vanaf 1969 begon hij verwisselbare elementen te integreren in zijn schilderijen en reliëfs, wat nieuwe manieren van kijken opende. Hij creëerde beeldcycli zoals “Geboorte van Venus” van 1973 tot 1978 en “Berg – Mens – Schilderij” van 1977 tot 1986. Vanaf de jaren 1970 confronteerde hij vrije ritmische vormgeving met geometrische elementen en bereikte zo een synthese van picturale middelen, waaronder schilderen, collage, decollage, tekenen en vooral schrijven, zoals in zijn cyclus “De Blauwe Berg. Hommage aan Hölderlin” van 1978 tot 1982.
In latere jaren wendde Tritten zich ook tot andere technieken, zoals spiegelreliëfs, installaties en glas-in-lood. In de jaren 1990 onderzocht hij intensief de aard van tekens en individuele kleuren in series werken. Hij gaf uitdrukking aan zijn diepgaande wereldbeeld, dat beïnvloed was door de taoïstische filosofie, in werken als “Stillness and Movement. Hommage aan Tao” uit 1991-1992 en ‘Hommage au Bleu’ uit 1994.