Heinrich Rettig

Heinrich Rettig, geboren op 30 mei 1859 in Breslau, provincie Silezië, en overleden op 4 december 1921 in München, was een Duitse schilder met vele talenten. Zijn werk omvatte landschappen, architectuur, genretaferelen en portretten, en hij werkte ook als illustrator.

Heinrich werd geboren in Breslau als zoon van de koopman Jakob Rettig en zijn vrouw Ida, née Steinlein. Hij begon zijn opleiding aan het Maria-Magdalenen-Gymnasium, waar hij in het voorjaar van 1879 afstudeerde. In Berlijn begon hij zijn artistieke studie aan de Bauakademie, maar al snel stapte hij over naar de Kunstakademie, waar hij vijf jaar schilderkunst studeerde onder beroemde kunstenaars als Paul Thumann, Otto Knille en Ernst Hildebrand. Hij kreeg de bijnaam “Baron” en maakte deel uit van de studentenvereniging Tartarus in Düsseldorf, hoewel hij daar niet was ingeschreven aan de kunstacademie. Rond 1885 vestigde hij zich in München, waar hij in 1890 trouwde met de landschaps- en figuurschilderes Ida von Clesius en regelmatig zijn werken tentoonstelde in het Glaspalast. Zijn aquarel “De oude vrouw” werd bekroond met de “Kleine Gouden Medaille” op de Internationale Kunsttentoonstelling van München in 1897. Rettig was lid van verschillende kunstenaarsverenigingen, waaronder de kunstenaarscoöperatie München, “Die 48” en de vereniging van exposanten van kunstenaars in München. Hij gaf ook aquarelcursussen voor vrouwen en Ida Paulin was een van zijn privé-leerlingen. Voor de Eerste Wereldoorlog ondernam hij een studiereis naar Venetië en schilderde in 1920 aan de Hiddensee.

In de jaren 1880 maakte Rettig het naturalistische schilderij “Vorstadthof”, dat de sombere sfeer van een Berlijnse achtertuin vastlegt en in 1916 werd aangekocht door de Beierse Staatscollectie Schilderijen. Hij was echter vooral bekend om zijn aquarellen, die vaak genretaferelen met vrouwenfiguren bevatten. Zijn vermogen om karakters en emoties vast te leggen leverde hem een reputatie op als “fysionomist en schilder van zielen”, terwijl zijn virtuoze behandeling van onderwerpen als een meesterzet werd beschouwd. Naast zijn schilderwerk werkte Rettig ook als illustrator, onder andere voor het tijdschrift “Die Gartenlaube” in 1891 en voor de prachtige dichtbundel “Liebe und Leben” van Friedrich von Bodenstedt, die in 1892 in Leipzig werd gepubliceerd.