Hermann Wilhelm

Hermann Wilhelm (1897-1970), geboren op 4 september 1897 in Lauenstein (nu deel van Ludwigsstadt) in Opper-Franken, was een belangrijke Duitse schilder en professor aan de Academie voor Schone Kunsten in Neurenberg.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog diende Wilhelm als soldaat van 1916 tot 1918. Hij begon zijn artistieke opleiding van 1919 tot 1923 als leerling van Rudolf Schiestl aan de Kunstnijverheidsschool in Neurenberg. Daarna vervolgde hij zijn studie van 1925 tot 1931 aan de Vereinigte Staatsschulen für freie und angewandte Kunst in Berlijn, waar hij onder andere masterstudent was van Paul Plontke. Zijn talent en werk werden al vroeg erkend en in 1928 ontving hij een medaille van de Vereinigte Staatsschulen.
Wilhelm knoopte nauwe banden aan met andere kunstenaars, waaronder Max Slevogt en Max Liebermann, en was actief betrokken bij de oprichting van de Vereniging voor Tekenkunst in Franken en Opper-Palts. Zijn werk genoot brede belangstelling en werd uitgewisseld met belangrijke kunstenaars als Ernst Barlach en Alfred Kubin.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd Wilhelm in 1939 opnieuw opgeroepen en in 1940 trouwde hij met Wett Scharg. Hij diende in de oorlogsdienst tot 1945 en al zijn werk tot dan toe werd vernietigd door luchtaanvallen op Neurenberg, vooral op 2 januari 1945.
Na de oorlog werkte Wilhelm van 1945 tot 1950 in Erlangen en werd hij in 1946 benoemd aan de Academie voor Schone Kunsten in Neurenberg. Daar beïnvloedde hij als professor een nieuwe generatie kunstenaars, waaronder Oskar Koller, Toni Burghart en Christian Kruck. Van 1960 tot 1963 was hij vicepresident van de academie voordat hij op 24 februari 1970 overleed en begraven werd op het St. John’s kerkhof in Neurenberg.