Josef Kinzel

Josef Kinzel, geboren op 4 mei 1852 in Lobenstein in het Oostenrijkse Silezië en overleden op 4 augustus 1925 in Spitz an der Donau, was een Oostenrijkse kunstenaar die zich toelegde op landschaps- en genreschilderkunst.

Zijn artistieke opleiding bracht hem naar de Academie voor Schone Kunsten in Wenen, waar hij studeerde onder leiding van Eduard von Engerth, Karl von Blaas, Carl Wurzinger en August Eisenmenger. Vanaf 25 oktober 1879 vervolgde hij zijn studie aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in München onder leiding van Alois Gabl en Otto Seitz.

In 1883 werd hij benoemd tot lid van het Weense Künstlerhaus. Vanaf 1900 begon hij de Wachau regio van Neder-Oostenrijk te verkennen, te beginnen in Joching en later in Weißenkirchen vanaf 1905 en uiteindelijk in Spitz an der Donau vanaf 1919.

Kinzel concentreerde zich voornamelijk op genreschilderijen, hoewel hij ook landschapsschilderijen maakte. Zijn werk werd op grote schaal gepubliceerd in de vorm van houtsneden.

Zijn artistieke prestaties werden erkend door de toekenning van de kleine Gouden Staatsmedaille in 1903 en hij ontving de prestigieuze Drascheprijs in 1910.

Niet te vergeten is zijn dochter Elisabeth Hermine (Liesl) Kinzel, die op 18 mei 1886 in Wenen werd geboren en op 19 juli 1961 in Spitz an der Donau overleed. Zij trad in de voetsporen van haar vader en werd ook een getalenteerd schilderes.