Käthe Härlin
Käte Schaller-Härlin, née Härlin, (* 19 oktober 1877 in Mangalore, Karnataka, India; † 9 mei 1973 in Stuttgart-Rotenberg; volledige naam: Katharina Maria Schaller-Härlin) was een Duitse schilderes die bekend stond om haar portretten, stillevens en monumentale kerkschilderijen.
Härlin was het vierde van acht kinderen van de protestantse predikant en zendeling naar India Emmerich Härlin en zijn vrouw Anna Härlin, née Nast. Ze groeide op in Gruibingen. Haar jongere zus was de keramiste Dorkas Reinacher-Härlin.
Härlin ging naar de middelbare school van haar oom in Göppingen, het Härlinsche Töchterinstitut. Rond 1893 begon ze haar studie aan de Kunstnijverheidsschool in Stuttgart bij Magdalene Schweizer. Aan de Württembergischer Malerinnenverein volgde ze lessen in naakttekenen bij Rudolf Yelin de Oude. Van 1900 tot 1904 studeerde ze aan de Damenakademie des Münchner Künstlerinnenvereins en publiceerde ze haar eerste illustraties in de tijdschriften Jugend en Meggendorfer Blätter. Haar studiereizen brachten haar naar Italië en Frankrijk.
In het zomersemester van 1909 volgde ze lessen bij Adolf Hölzel aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Stuttgart. In 1911 trouwde ze met de Stuttgartse kunsthistoricus en kunsthandelaar Hans Otto Schaller, met wie ze een dochter kreeg, Sibylle. Hans Otto Schaller sneuvelde voor Ieper in 1917.
Schaller-Härlin was vooral bekend als portretschilderes en kon dankzij een groot netwerk in haar levensonderhoud voorzien en haar dochter opvoeden. Ze schilderde portretten van vele bekende persoonlijkheden, waaronder Theodor Heuss en Elisabeth Mann.
In 1944 werden haar huis en studio in Stuttgart verwoest, waarna ze naar Eschach verhuisde. In 1950 verhuisde ze naar de Villa Schaller op de Rotenberg in Stuttgart, waar ze tot haar dood woonde. Käte Schaller-Härlin bleef tot op hoge leeftijd voornamelijk stillevens schilderen.
Samen met de kerkarchitect Martin Elsaesser maakte ze muur- en glasschilderingen voor verschillende protestantse kerken in Württemberg, zoals de protestantse parochiekerk in Stuttgart-Gaisburg (1913), de protestantse Sint-Martinuskerk in Oberesslingen (1918), de protestantse Sint-Blasiuskerk in Holzelfingen (1909), de protestantse Lutherkerk in Baden-Baden Lichtental (1907 en 1910) en de Eberhardskirche in Tübingen (1911).
Haar werk omvat illustraties, heilige muur- en glasschilderingen, portretten, stillevens en landschapsschilderingen. Giotto-studies in Florence vormden haar monumentale schilderstijl, die voortborduurde op Art Nouveau-schilderkunst en voortdurend werd gemoderniseerd door ontmoetingen met werken van Henri Matisse, Maurice Denis en Paul Cézanne. Als vrouw speelde ze een sleutelrol in het ontwerpen van gewijde muren en ramen.
Het graf van Käte Schaller-Härlin bevindt zich op de Praagse begraafplaats in Stuttgart.