Norbert Hartmann
Norbert Hartmann (24 juli 1946 – 14 juli 2007), geboren in Freiburg im Breisgau, was een bekende Duitse schilder en tekenaar. Zijn artistieke carrière bracht hem voornamelijk naar de regio van het drielandenpunt, dat de grenzen van Duitsland, Frankrijk en Zwitserland met elkaar verbindt. Deze gelaagde culturele omgeving oefende niet alleen een sterke invloed uit op zijn werk, maar werd ook de bron van zijn inspiratie.
Hartmann begon zijn professionele carrière in 1961 met een stage als technisch tekenaar, gevolgd door zijn A-diploma in 1968. Daarna verdiepte hij zijn interesse in kunst door van 1968 tot 1972 in Freiburg im Breisgau te studeren. Van 1972 tot 1975 vervolgde hij zijn studie aan de Universiteit van Heidelberg. Dit onderwijstraject leidde hem naar een carrière als technisch tekenaar en later als leraar in het speciaal onderwijs, waarin hij meer dan 20 jaar werkzaam was.
Naast zijn carrière als leraar leefde Hartmann zijn passie voor kunst uit. Als freelance kunstenaar wijdde hij zich voornamelijk aan moderne, abstracte hedendaagse kunst in Binzen, Baden-Württemberg (Duitsland). In zijn creatieve werk produceerde hij duizenden olieverfschilderijen, collages, beeldhouwwerken en tekeningen. Zijn kunst werd vooral gekenmerkt door abstracte objectvormen, voornamelijk in blauwtinten. Hij gebruikte ijzeren frames en karakteristieke materialen zoals hars, polystyreen en pigmenten.
Zijn liefde voor experiment, intellectueel onderzoek en perfect vakmanschap stelden hem in staat om een unieke en originele artistieke expressie te ontwikkelen. Hartmann werkte vaak aan meerdere kunstwerken tegelijk om het potentieel van een elkaar wederzijds beïnvloedend creatief proces te benutten. Hij haalde zijn inspiratie onder andere uit zijn confrontaties met hedendaagse kunstenaars als Kelly, Beuys en Chillida.
Van zijn vroege, semi-representatieve werken, die beïnvloed waren door het surrealisme, leidde zijn weg naar abstractie en expressieve vormen van representatie. Zijn latere werk manifesteerde werelden van vormen, oppervlaktecommunicaties en bundels lijnen, gemaakt van doek, olie, acryl en pigmenten. Deze werken weerspiegelden op fascinerende wijze de groei en het verval van de natuur.
De eerste regionale tentoonstellingen werden eind jaren 1980 gehouden, voornamelijk in Lörrach en Basel. Daarna volgden in totaal meer dan dertig tentoonstellingen in Duitsland, Zwitserland, Frankrijk, Spanje, Nederland, de Verenigde Staten en Japan. Een hoogtepunt in zijn carrière was ongetwijfeld de toekenning van de Markgräfler Kunstprijs in 1996, een welverdiende erkenning voor zijn indrukwekkende artistieke werk. Norbert Hartmann heeft in zijn artistieke nalatenschap een blijvende stempel gedrukt en zal altijd een speciale plaats innemen in de kunstgeschiedenis.