Otto Pippel

Otto Eduard Pippel werd geboren op 10 februari 1878 in Łódź, Vistula Land, in het Russische Rijk. Hij was een Duitse schilder en is een van de belangrijkste late impressionisten in Zuid-Duitsland.

Na zijn toelating tot de Kunstnijverheidsschool in Straatsburg in 1896, waar hij studeerde bij Anton Seder, voltooide hij zijn opleiding in Karlsruhe bij Friedrich Fehr en Julius Hugo Bergmann. Later vervolgde hij zijn studie bij Gotthardt Kuehl aan de Academie van Dresden. Een vormend verblijf in Parijs in 1908 bracht hem in contact met de Franse impressionisten. In 1909 vestigde hij zich uiteindelijk in Planegg bij München.

Pippel was lid van de “Luitpoldgruppe” en presenteerde zijn werken voor het eerst in München in 1912. Tussen 1911 en 1931 nam hij regelmatig deel aan de Glaspalast tentoonstellingen met in totaal 55 werken. Vanaf 1917 was hij lid van de kunstenaarscoöperatie in München.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog diende hij als tolk in het krijgsgevangenenkamp Lechfeld vanwege zijn kennis van het Russisch en Pools. Ondanks zijn conservatieve afbeeldingen van de natuur, werden zijn werken ook tentoongesteld tijdens het Nazi-tijdperk. In november 1939 sloot hij zich aan bij de NSDAP.

Pippel stierf op 17 mei 1960 in Planegg, waar zich ook zijn graf bevindt. Zijn omvangrijke oeuvre bestaat voornamelijk uit landschappen, stillevens en stadsgezichten. Zijn werken worden gekenmerkt door een impasto, glinsterende toepassing van verf waarmee hij licht en lucht in het beeld probeert te vangen. Zijn stijl bleef door de jaren heen grotendeels onveranderd in impressionistische zin, hoewel er af en toe expressieve benaderingen herkenbaar zijn.

Werken van Otto Eduard Pippel zijn onder andere te zien in de Städtische Galerie im Lenbachhaus en de Städtische Galerie Rosenheim.