Rudolf Riemerschmid

Rudolf Riemerschmid was een Duitse kunstenaar die werkte in de Art Nouveau stijl. Hij werd geboren in München op 2 november 1873 en stierf daar in 1953.

Hij was de derde zoon van Heinrich Riemerschmid (1836-1883), een chemicus, en Marie Josepha (1844-1915). De laatste was de enige dochter van de algemene muziekdirecteur Franz Lachner (1803-1890) uit München. Heinrich Riemerschmid was de zoon van Anton Riemerschmid (1802-1878), een drankfabrikant en Beiers politicus. Hij werkte in de fabriek van de familie, net als zijn broer Eduard (1835-1894). Eduard was de vader van de latere architect en meubelontwerper Richard Riemerschmid (1868-1957). Er is af en toe verwarring wanneer kunstwerken worden toegeschreven aan de twee getalenteerde familieleden.

Na een kunststudie aan de kunstacademie van Karlsruhe bij Friedrich Fehr keerde Rudolf Riemerschmid terug naar München en sloot zich aan bij de Secession München. Hij was regelmatig vertegenwoordigd op de jaarlijkse tentoonstellingen die door deze kunstenaarsvereniging werden georganiseerd. In de jaren tussen 1904 en 1920 werkte hij voor het tijdschrift “Die Jugend”, het publicatieorgaan van de Münchense Art Nouveau beweging, waarvan hij een belangrijke vertegenwoordiger was.

In de jaren 1920 moest hij zijn artistieke carrière opgeven als gevolg van een hoofdwond die hij had opgelopen als artillerist in de Eerste Wereldoorlog. Deze verwonding leidde tot progressieve blindheid. Als gevolg hiervan is het werk van de kunstenaar vrij beperkt. Rudolf Riemerschmid stierf op tachtigjarige leeftijd in zijn geboortestad München.

Hij liet een relatief klein aantal schilderijen na, die hij monogrammeerde met zijn initialen. Zijn onderwerpkeuze was vaak traditioneel en beeldde vaak jonge vrouwen of groepen spelende of dansende kinderen uit. Later in zijn carrière nam hij steeds meer zijn toevlucht tot Art Nouveau vormen.