Salomon Emanuel MIROHORSKY
Emanuel Salomon von Friedberg-Mírohorský (18 januari 1829, Praag – 10 december 1908, Praag) was een Tsjechische schilder, illustrator, vertaler, schrijver en officier in het Oostenrijkse leger. Hij was ook een voorstander van vegetarisme en onthouding. “Mírohorský” was een artistiek pseudoniem dat in het Tsjechisch dezelfde betekenis heeft als “Friedberg” (vredige berg).
Hij werd geboren in de bekende familie Salomon von Friedberg. In 1837 begon hij met tekenlessen op het plaatselijke gymnasium, georganiseerd door František Tkadlík en Antonín Mánes van de Academie voor Schone Kunsten. In 1840 werd hij student aan de Theresische Militaire Academie, waar een van zijn leraren zijn oom Moric Fialka was, een officier en journalist die een grote invloed op Emanuel had.
Hij voltooide zijn studie in 1847 en keerde terug naar Praag, waar hij zich aansloot bij het 28e Regiment Infanterie. In 1848, toen de revoluties begonnen, vocht zijn regiment onder het bevel van veldmaarschalk Radetzky in de Slag bij Custozza. Hij nam ook deel aan de onderdrukking van de revolutie in Wenen en later in Hongarije. Voor zijn dapperheid in de Slag bij Kápolna op 27 februari 1849 kreeg hij het Militaire Kruis van Verdienste.
In de daaropvolgende jaren werkte hij aan het militair in kaart brengen van Vojvodina, Walachije en Hongarije en maakte snel carrière. Tijdens de Duitse oorlog van 1866 diende hij als stafchef in Verona en voerde onderhandelingen met de Italiaanse generaal Enrico Cialdini, wiens troepen illegaal de grens waren overgestoken. Daarna werd hij overgeplaatst naar het hoofdkwartier in Zadar.
In 1873 werd hij bevorderd tot generaal-majoor en in 1878 tot luitenant-veldmaarschalk. Tijdens zijn militaire carrière schilderde hij waar hij maar kon en schreef hij artikelen voor Tsjechische kranten.
Hij ging in 1883 met pensioen na een galadiner met keizer Frans Jozef, waarbij er onenigheid was over het Tsjechische nationalisme, hoewel het niet zeker is of dit de reden was. Na zijn pensionering werd hij onderscheiden met de Orde van de IJzeren Kroon en een jaar later werd hij baron.
Hij vestigde zich in Praag, waar hij verschillende interesses nastreefde, waaronder schilderen en schrijven. Zijn werken omvatten verschillende genres, waaronder gevechtsscènes in opdracht van de keizer. Zijn vroege werken waren voornamelijk aquarellen, omdat het moeilijk was om met olieverf in het veld te werken. Hij illustreerde ook boeken en leverde mogelijk duizenden tekeningen voor tijdschriften, die anoniem werden gepubliceerd omdat ze kritisch waren over de regering. In 1891 had hij een grote tentoonstelling op de General Land and Jubilee Exhibition. Hij gaf de meeste van zijn schilderijen weg aan musea, kerken, vrienden en oud-collega’s.
Zijn eigen geschriften verwijzen vaak naar zijn militaire dienst, waaronder “Válečnictví polní a vojenství” (een geschiedenis van oorlogvoering, deels geschreven door Miroslav Tyrš). Hij schreef ook artikelen voor Otto’s encyclopedie en schreef verschillende toneelstukken. Zijn belangrijkste maar ongepubliceerde werk is zijn autobiografie “Paměti z mého žití”.
Emanuel had een groot taalkundig talent en sprak vloeiend Tsjechisch, Duits, Frans, Italiaans en Engels en ook enkele andere Slavische talen. Hij vertaalde verschillende boeken in het Tsjechisch.
Naast schilderen en schrijven was zijn grootste hobby een gezonde levensstijl. Hij was van jongs af aan geheelonthouder en rookte niet. Hij dronk ook geen koffie. Vanaf 1851 was hij geïnteresseerd in hydrotherapie en later werd hij vegetariër. Als gepensioneerde gaf hij lezingen over dit onderwerp en richtte in 1893 “Český Kneipp” op, een vereniging voor een gezonde levensstijl.