Willy TER HELL
Wilhelm Reemt ter Hell, bekend als Willy ter Hell, werd geboren op 2 december 1883 in Norden en overleed op 1 juli 1947 in Hofgeismar. Hij was een Duitse landschapschilder, tekenaar en graficus. Ter Hell groeide op als zevende van negen kinderen van veilingmeester Jan ter Hell en zijn vrouw Aleida Harmina, née Meyer. Het gezin kwam oorspronkelijk uit Dreibergen in Ammerland en was naar Oost-Friesland geëmigreerd. Beide ouders waren toegewijde Lutheranen en zijn moeder leerde haar kinderen al op jonge leeftijd tekenen.
Willy ter Hell ging naar het Ulrichsgymnasium in Norden en haalde zijn Abitur. Hoewel hij oorspronkelijk kunst wilde studeren, werd dit verhinderd door financiële problemen. In plaats daarvan ging hij in 1901 in Berlijn in de leer als theaterschilder. Na drie jaar kon hij overstappen naar de Berlijnse Kunstacademie als leerling van professor Harder, waar hij intensief werkte aan panorama’s en diorama’s. Door de ziekte van zijn vader moest ter Hell zijn verblijf in Berlijn echter op andere manieren financieren en werkte hij als betaalde assistent van Harder. Hij volgde ook avondcursussen in het Berlijnse Museum voor Decoratieve Kunsten.
In 1906 zond ter Hell op aanraden van vrienden drie van zijn werken in voor de Grote Berlijnse Kunsttentoonstelling, die werden geaccepteerd. Dit sterkte hem in zijn besluit om als schilder te gaan werken. In hetzelfde jaar verhuisde hij naar Dresden om bij Eugen Bracht te studeren. Ondanks de aanvankelijke scepsis van Bracht kreeg ter Hell de vrijheid om zijn eigen stijl te ontwikkelen. Hij werd meerdere malen onderscheiden, onder andere met de Grand Silver Medal en de Grand Gold Medal op studentententoonstellingen.
Na een succesvolle periode in Dresden verhuisde ter Hell terug naar Berlijn, waar hij Margarete Starck ontmoette en in 1912 trouwde. In 1920 werd hun enige dochter Ina geboren, die later ook schilder werd. Ter Hell’s werk werd meerdere malen bekroond en hij was vertegenwoordigd op belangrijke tentoonstellingen, waaronder de Internationale Kunsttentoonstelling in München en de Wereldtentoonstelling van 1915 in San Francisco.
Willy ter Hell was lid van de Märkischer Künstlerbund en nam deel aan het schilderen van de Brandenburghalle in het stadhuis van Schöneberg. Hij diende als frontsoldaat tijdens de Eerste Wereldoorlog, maar kon actief blijven als kunstenaar. Na de oorlog ondernam hij talrijke studiereizen en specialiseerde hij zich in de weergave van middelgebergten.
Op 1 april 1933 sloot ter Hell zich aan bij de NSDAP en in de jaren daarna was hij een erkend kunstenaar in het nationaalsocialistische Duitsland. Hij was erelid van de Reichskulturkammer en exposeerde op verschillende grote Duitse kunsttentoonstellingen. Veel van zijn werken werden aangekocht door prominente nationaalsocialisten. In 1943 werd zijn Berlijnse studio verwoest en gingen de meeste van zijn werken verloren. Daarna verhuisde hij naar Turek en uiteindelijk naar Hofgeismar, waar hij in 1947 aan een longontsteking overleed.
Ter Hell bleef altijd dicht bij zijn Oost-Friese thuisland. Hij las regelmatig de Norder Ostfriesischer Kurier en was lid van de Berlijnse Oost-Friese Vereniging. Pas in 2008 werd er een tentoonstelling van zijn werk gerealiseerd in het streekmuseum Norden, waar ongeveer zestig van zijn werken te zien waren.