Gottfried Tritten

Gottfried Tritten, który dorastał w Berneńskim Oberlandzie, uczęszczał do gimnazjum w Burgdorfie w latach 1939-1943. Następnie w latach 1943-1948 studiował w Szkole Sztuki Użytkowej w Bazylei pod kierunkiem Georga Schmidta i Waltera Bodmera, gdzie uzyskał dyplom nauczyciela rysunku. W latach 1948-1951 kontynuował studia na uniwersytetach w Bazylei i Bernie, specjalizując się w historii sztuki, filozofii i psychologii.

Podczas stażu nauczycielskiego w Thun Teachers’ College w latach 1950-1970 rozpoczął swój rozwój artystyczny, na który duży wpływ miało odkrywanie krajobrazu i podróże zagraniczne. Szczególnie ważne były trzy podróże do Maroka w latach 1951-1957 oraz podróż do Grecji w 1959 roku.

W 1955 roku przeprowadził się do Oberhofen am Thunersee, a w 1958 roku wydał swoją pierwszą publikację poświęconą edukacji artystycznej. Jego pierwsze wystawy za granicą miały miejsce w 1967 roku, w tym w Paryżu, Breście i Lyonie, a następnie w Lizbonie i różnych miastach USA w 1970 roku, w którym poznał również Marka Tobey’a.

W 1968 roku spędził rezydencję artystyczną w USA i Kanadzie, gdzie poznał ważnych artystów malarstwa akcji i pop-artu, takich jak Richard Diebenkorn i Andy Warhol. W latach 1968-1984 wykładał w Center de Formation du Corps enseignant secondaire na Uniwersytecie w Bernie.

W 1974 roku odbyła się retrospektywa jego prac w Muzeum Sztuki w Thun, a w 1977 roku przeniósł się do Grimisuat w Valais.

W 1992 i 1993 roku odbyła się kolejna retrospektywa jego prac w Muzeum Sztuki w Helsinkach. Kolejne wystawy indywidualne zostały zaprezentowane w Musée cantonal des Beaux-Arts w Sion w 1987 roku, w Fondation Louis Moret w Martigny w 2003 roku oraz w Fondation Gianadda w Martigny w 2009 roku.

Przez całe życie Tritten był zaangażowany w promocję sztuki współczesnej i założył Club 57 w 1957 roku oraz Biz’Art w 1985 roku. Jego osiągnięcia zostały docenione różnymi grantami i nagrodami kulturalnymi, w tym Szwajcarskim Federalnym Stypendium Sztuki Użytkowej w 1953 roku i Nagrodą Kultury Thun w 1986 roku. W 1985 roku otrzymał również tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu w Bernie.

Gottfried Tritten jest uważany za jednego z najbardziej szanowanych szwajcarskich pionierów mediacji sztuki i edukacji, który przeszedł przez dwa ważne etapy w swoim życiu: pedagogikę i malarstwo. Jego wczesne prace były zdominowane przez temat relacji człowieka z krajobrazem. Zaczął od obrazów figuratywnych z silnymi elementami ruchu, takimi jak pejzaże, zwierzęta i postacie. W latach 1954-1957 na krótko zwrócił się ku abstrakcji geometrycznej. W latach 1958-1967, pod wpływem ekspresjonizmu abstrakcyjnego, nastąpiło stopniowe przejście do gestualnej, lirycznej abstrakcji o wysokim stopniu swobody twórczej, jak w jego pracy „Aegina” z 1965 roku.

Tritten badał przestrzenny efekt linii i kolorów, najpierw w obrazach czarno-białych, a później monochromatycznych. Od 1969 roku zaczął włączać wymienne elementy do swoich obrazów i płaskorzeźb, co otworzyło nowe sposoby patrzenia na rzeczy. Stworzył cykle obrazów, takie jak „Narodziny Wenus” w latach 1973-1978 i „Góra – Człowiek – Malarstwo” w latach 1977-1986. Począwszy od lat 70. konfrontował swobodny rytmiczny design z elementami geometrycznymi i w ten sposób osiągnął syntezę środków obrazowych, w tym malarstwa, kolażu, decollage’u, rysunku, a zwłaszcza pisania, jak w cyklu „The Blue Mountain. Hołd dla Hölderlina” z lat 1978-1982.

W późniejszych latach Tritten zwrócił się również ku innym technikom, takim jak reliefy lustrzane, instalacje i witraże. W latach 90. intensywnie badał naturę znaków i poszczególnych kolorów w seriach prac. Swój głęboki światopogląd, na który wpływ miała filozofia taoistyczna, wyraził w pracach takich jak „Stillness and Movement. Hommage to Tao” z lat 1991-1992 i »Hommage au Bleu« z 1994 roku.