Imro Weiner-Kráľ

Imro Weiner-Kráľ, znany również jako Imrich Weiner-Kráľ (1901-1978), był słowackim malarzem i grafikiem, który jest uważany za jednego z najbardziej oryginalnych przedstawicieli słowackiego surrealizmu i ekspresjonizmu secesyjnego.

Urodzony w Považská Bystrica, Weiner-Kráľ studiował architekturę i malarstwo na Czeskim Uniwersytecie Technicznym oraz w Szkole Rzemiosła Artystycznego w Pradze w latach 1919-1922. Od 1922 r. kontynuował naukę w Akademii Sztuk Pięknych w Düsseldorfie, a od 1923 r. w Akademii Sztuk Pięknych w Berlinie. Od 1924 roku studiował w École des Beaux-Arts w Paryżu.

W Paryżu Weiner-Kráľ pracował krótko w studiach Colarossi i Grande Chaumière, po czym w tym samym roku wrócił na Słowację i osiedlił się w Považská Bystrica. W latach 1929-1932 mieszkał w Bratysławie, a później w Berlinie. Jego pierwsza surrealistyczna wystawa odbyła się w Bratysławie w 1936 r. wraz z malarzem F. Malym. W 1938 r. wyemigrował do Paryża i dołączył do antyfaszystowskiego ruchu oporu. Został wydalony z Paryża w 1950 roku i mieszkał krótko w Pradze i Považská Bystrica, zanim ostatecznie osiedlił się w Bratysławie, gdzie pozostał aż do śmierci.

Prace Weinera-Kráľa dotyczą życia w słowackim krajobrazie i wykorzystują symbole snów, aby tematycznie przedstawić jego żydowskie pochodzenie i problemy społeczne jego czasów. Oprócz malarstwa pracował również jako grafik, ilustrator i projektant plakatów. Jego twórczość charakteryzuje się humanistycznymi kompozycjami, które łączą w sobie elementy liryczne, balladowe i dramatyczne.