Alphonse Marie Adolphe DE NEUVILLE

Alphonse de Neuville urodził się 31 maja 1836 r. w Saint-Omer w departamencie Pas-de-Calais, a zmarł 20 maja 1885 r. w Paryżu. Był znanym francuskim malarzem batalistycznym, który słynął z imponujących przedstawień scen wojskowych.

Pochodzący z zamożnej rodziny Neuville najpierw ukończył szkołę, a następnie rozpoczął studia inżynierskie w Akademii Marynarki Wojennej w Lorient w Bretanii w 1856 roku.

Podczas studiów rozwinął jednak silne zainteresowanie malarstwem i został uczniem znanego malarza François-Édouarda Picota. Dzięki jego pośrednictwu otrzymał później możliwość studiowania w pracowni Eugène’a Delacroix. Neuville zadebiutował jako malarz w 1859 roku obrazem przedstawiającym epizod z wojny krymskiej na wystawie w Salonie Paryskim.

Równolegle do studiów i pierwszych sukcesów jako malarz, Neuville tworzył liczne ilustracje dla wydawców takich jak Calman Lévy i Pierre-Jules Hertzel. Wśród autorów, dla których ilustrował, były takie sławy jak Alexandre Dumas, Jules Verne i François Guizot.

Po udziale w wojnie francusko-pruskiej jako oficer inżynieryjny, Neuville coraz bardziej poświęcał się działalności artystycznej. Szczególnie po wojnie był bardzo poszukiwany jako malarz batalistyczny i wraz z takimi artystami jak Ernest Meissonier i Edouard Detaille był uważany za symbol moralnej odnowy Francji po tym, co postrzegano jako „francuski dramat”. Jego prace, często utrzymane w patriotycznym stylu, zostały później uznane za znaczący wkład w propagandę wojskową.

Najważniejszym wydarzeniem w karierze Neuville’a był jego obraz „Biwak przed wioską Le Bourget po bitwie z 21 grudnia 1870 roku”, który został wystawiony na Salonie Paryskim w 1872 roku i przyniósł mu wielką sławę.

Alphonse de Neuville zmarł w Paryżu w 1885 roku, krótko przed ukończeniem 49 lat. Jego grób na cmentarzu Montmartre zdobi popiersie artysty i symboliczna postać kobieca „Opłakująca Francję”, oba dzieła autorstwa Francisa de Saint-Vidala (1840-1900).