Friedrich Georg Papperitz

Friedrich Georg Papperitz, urodzony 3 sierpnia 1846 roku w Dreźnie i zmarły 26 lutego 1918 roku w Monachium, był wszechstronnie utalentowanym niemieckim artystą, który zajmował się malarstwem, poezją i rzeźbą.

Jego rozwój artystyczny rozpoczął się w Dreźnie, gdzie rozwijał swoje umiejętności pod kierunkiem J. C. C. Dahla, a następnie w Monachium u Carla Rottmanna. W latach 1838-1841 spędził czas w Rzymie, a następnie podróżował po Norwegii i Hiszpanii, gdzie zbierał dalsze inspiracje.

Gustav Friedrich Papperitz, ojciec Friedricha Georga Papperitza, sam malarz pejzażysta, urodził się w Dreźnie 27 stycznia 1813 roku i zmarł w tym samym mieście 16 stycznia 1861 roku. Dzięki swojemu ojcu Friedrich Georg zetknął się ze światem sztuki w młodym wieku i był w stanie zdobyć cenne wrażenia takich artystów jak Ernst Hähnel, Julius Hübner, Robert Reinick, Ludwig Richter i Johannes Schilling. W latach 1861-1864 kształcił się na Akademii Sztuk Pięknych w Dreźnie, a po okresie samodzielnych studiów w latach 1866-1868 zapisał się na Akademię w Antwerpii, gdzie był pod szczególnym wrażeniem dzieł Rubensa i van Dycka. Następnie odbył siedmiomiesięczny pobyt w Paryżu.

W 1870 roku przeniósł się do Monachium, a wkrótce potem został wysłany jako żołnierz na wojnę francusko-pruską. Po zakończeniu wojny osiadł w Monachium na stałe. Jego podróże zaprowadziły go do różnych europejskich miast, w tym Paryża, Londynu, Holandii, Szwajcarii i Włoch. We wcześniejszych fazach twórczości poświęcił się głównie tematom historycznym i mitologicznym, jak w pracy „Arrival in the Underworld”. W późniejszych latach skoncentrował się na malarstwie portretowym, a także pisał poezję. W 1896 roku otrzymał tytuł profesora królewskiego.