Heinrich Rettig

Heinrich Rettig, urodzony 30 maja 1859 roku w Breslau na Śląsku i zmarły 4 grudnia 1921 roku w Monachium, był niemieckim malarzem o wielu talentach. Jego prace obejmowały pejzaże, architekturę, sceny rodzajowe i portrety, a także pracował jako ilustrator.

Heinrich urodził się we Wrocławiu jako syn kupca Jakoba Rettiga i jego żony Idy z domu Steinlein. Swoją edukację rozpoczął w Maria-Magdalenen-Gymnasium, które ukończył wiosną 1879 roku. W Berlinie rozpoczął studia artystyczne w Bauakademie, ale wkrótce przeniósł się do Kunstakademie, gdzie spędził pięć lat studiując malarstwo pod kierunkiem znanych artystów, takich jak Paul Thumann, Otto Knille i Ernst Hildebrand. Nazywany „Baronem”, należał do stowarzyszenia studenckiego Tartarus w Düsseldorfie, choć nie był zapisany na tamtejszą akademię sztuki. Około 1885 roku osiedlił się w Monachium, gdzie w 1890 roku poślubił malarkę pejzaży i postaci Idę von Clesius i regularnie wystawiał swoje prace w Glaspalast. Jego akwarela „Stara kobieta” została nagrodzona „Małym Złotym Medalem” na Międzynarodowej Wystawie Sztuki w Monachium w 1897 roku. Rettig był członkiem kilku stowarzyszeń artystów, w tym Monachijskiej Spółdzielni Artystów, „Die 48” i Monachijskiego Stowarzyszenia Wystawców Artystów. Prowadził również kursy akwareli dla kobiet, a Ida Paulin była jedną z jego prywatnych uczennic. Przed pierwszą wojną światową odbył podróż studyjną do Wenecji, a w 1920 roku malował nad jeziorem Hiddensee.

W latach osiemdziesiątych XIX wieku Rettig stworzył naturalistyczny obraz „Vorstadthof”, który oddaje ponurą atmosferę berlińskiego podwórka i został nabyty przez Bawarskie Państwowe Kolekcje Malarstwa w 1916 roku. Był jednak znany głównie ze swoich akwareli, które często zawierały sceny rodzajowe z postaciami kobiecymi. Jego umiejętność uchwycenia postaci i emocji przyniosła mu reputację „fizjonomisty i malarza dusz”, podczas gdy jego wirtuozerskie traktowanie tematu było uważane za mistrzowskie posunięcie. Oprócz malarstwa, Rettig pracował również jako ilustrator, w tym dla magazynu „Die Gartenlaube” w 1891 roku oraz dla wspaniałego tomu poezji „Liebe und Leben” Friedricha von Bodenstedta, który został opublikowany w Lipsku w 1892 roku.