Hermann Wilhelm

Hermann Wilhelm (1897-1970), urodzony 4 września 1897 roku w Lauenstein (obecnie część Ludwigsstadt) w Górnej Frankonii, był ważnym niemieckim malarzem i profesorem Akademii Sztuk Pięknych w Norymberdze.
Podczas I wojny światowej Wilhelm służył jako żołnierz w latach 1916-1918. Rozpoczął szkolenie artystyczne w latach 1919-1923 jako uczeń Rudolfa Schiestla w Norymberskiej Szkole Sztuki i Rzemiosła. Następnie kontynuował studia w latach 1925-1931 w Vereinigte Staatsschulen für freie und angewandte Kunst w Berlinie, gdzie był między innymi mistrzem Paula Plontke. Jego talent i praca zostały wcześnie docenione, a w 1928 roku otrzymał medal od Vereinigte Staatsschulen.
Wilhelm nawiązał bliskie kontakty z innymi artystami, w tym z Maxem Slevogtem i Maxem Liebermannem, i był aktywnie zaangażowany w założenie Towarzystwa Sztuki Rysunkowej we Frankonii i Górnym Palatynacie. Jego prace spotkały się z szerokim zainteresowaniem i były wymieniane z ważnymi artystami, takimi jak Ernst Barlach i Alfred Kubin.
Podczas II wojny światowej Wilhelm został ponownie powołany do wojska w 1939 roku, a w 1940 roku ożenił się z Wett Scharg. Służył w służbie wojennej do 1945 roku, a wszystkie jego prace do tego czasu zostały zniszczone przez naloty na Norymbergę, szczególnie 2 stycznia 1945 roku.
Po wojnie Wilhelm pracował w Erlangen od 1945 do 1950 roku, a w 1946 roku został powołany do Akademii Sztuk Pięknych w Norymberdze. Tam, jako profesor, wywarł wpływ na nowe pokolenie artystów, w tym Oskara Kollera, Toniego Burgharta i Christiana Krucka. W latach 1960-1963 pełnił funkcję wiceprezydenta akademii, po czym zmarł 24 lutego 1970 roku i został pochowany na cmentarzu św.