Karl Schickhardt
Karl Schickhardt, urodzony 7 lipca 1866 r. w Esslingen i zmarły 7 lutego 1933 r. w Stuttgarcie, był ważnym malarzem pejzażystą z Wirtembergii i wykładowcą w Szkole Sztuk Pięknych w Stuttgarcie. W swoich pracach poświęcił się głównie przedstawianiu swojej szwabskiej ojczyzny, w szczególności Alb Szwabii.
Jako syn Hermanna Schickhardta (1826-1880), starszego radcy sprawiedliwości, i jego żony Rosalie Karoline z domu Brodhag (1834-1902), która pochodziła z szanowanej rodziny przemysłowców, Karl Schickhardt urodził się w zamożnej rodzinie. Jego matka wspierała jego zainteresowanie sztuką po śmierci ojca. Schickhardt studiował w szkole artystycznej w Stuttgarcie pod kierunkiem Alberta Kappisa i Jakoba Grünenwalda w latach 1884-1887. Następnie kontynuował naukę w latach 1887-1892 jako prywatny uczeń Josefa Wengleina w Monachium, gdzie koncentrował się głównie na malarstwie pejzażowym. W tym czasie odbył podróże studyjne do Niemiec i Włoch.
Od jesieni 1892 roku Schickhardt ponownie zamieszkał w Stuttgarcie, gdzie został zatrudniony jako wykładowca w szkole artystycznej. W swojej pracowni przy Urbanstraße 53 z wielką pasją poświęcił się przedstawianiu szwabskich krajobrazów. Jego ulubionymi motywami były Szwabska Albina, dolina Lauchert i okolice Rottenburga, w szczególności Bad Niedernau. Malował również inne krajobrazy, takie jak Jezioro Bodeńskie, dolina Filstal i dolina Neckar.
W 1911 roku Schickhardt otrzymał tytuł profesora od króla Wilhelma II, co podkreśliło jego uznanie jako ważnego artysty. Za życia brał udział w kilku wystawach, w tym w Rottenburgu w 1914 roku, w której uczestniczył król, oraz w wystawie w Württembergischer Kunstverein w Stuttgarcie w 1927 roku.
W późniejszych latach Schickhardt często przebywał w Stuttgarcie w towarzystwie swojego psa Stumperle. Był także stałym gościem Herrenstammtisch w Hindenburgbau.
Po śmierci w lutym 1933 r. Karl Schickhardt został pochowany na praskim cmentarzu, podobnie jak jego żona Alice, która zmarła osiem miesięcy później. Chociaż Schickhardt był niezależny finansowo, niechętnie rozstawał się ze swoimi obrazami. Po jego śmierci wiele jego dzieł, w tym intymne szkice olejne i duże malowidła ścienne, znaleziono w jego posiadłości. Aukcja odbyła się w salonie sztuki Otto Greiner w celu rozliczenia majątku.
Schickhardt pozostawił po sobie znaczącą spuściznę artystyczną, która pomimo kilku dzieł w kolekcjach publicznych, jest w dużej mierze rozproszona w rękach prywatnych. Na cześć jego wkładu w promocję Bad Niedernau i regionu, różne miejsca zostały nazwane jego imieniem, w tym punkt widokowy na szlaku Albverein i ulica w Bad Niedernau. Jego pamięć zachowała się również w Schickhardtstube w dawnym hotelu spa w Bad Niedernau.
Technika Schickhardta charakteryzuje się umiejętnościami i wykorzystaniem wyrafinowanych środków, zwłaszcza w użyciu pasteli i tempery, zarówno w podmalówkach, jak i w przedstawianiu chmur i wody. Jego prace są świadectwem precyzyjnej obserwacji natury i impresjonistycznego stylu, który oddaje krajobrazy w całej ich okazałości i żywotności.