Käthe Härlin

Käte Schaller-Härlin, z domu Härlin (* 19 października 1877 w Mangalore, Karnataka, Indie; † 9 maja 1973 w Stuttgarcie-Rotenberg; pełne nazwisko: Katharina Maria Schaller-Härlin) była niemiecką malarką znaną z portretów, martwych natur i monumentalnych obrazów kościelnych.

Härlin była czwartym z ośmiorga dzieci protestanckiego pastora i misjonarza w Indiach Emmericha Härlina i jego żony Anny Härlin z domu Nast. Dorastała w Gruibingen. Jej młodszą siostrą była ceramiczka Dorkas Reinacher-Härlin.

Härlin uczęszczała do szkoły średniej swojego wuja w Göppingen, Härlinsche Töchterinstitut. Około 1893 roku rozpoczęła studia w Szkole Rzemiosła Artystycznego w Stuttgarcie pod kierunkiem Magdalene Schweizer. W Württembergischer Malerinnenverein pobierała lekcje rysunku aktu u Rudolfa Yelina Starszego. W latach 1900-1904 studiowała w Damenakademie des Münchner Künstlerinnenvereins i opublikowała swoje pierwsze ilustracje w magazynach Jugend i Meggendorfer Blätter. Jej podróże studyjne zabrały ją do Włoch i Francji.

W letnim semestrze 1909 roku pobierała lekcje u Adolfa Hölzela w Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Stuttgarcie. W 1911 roku poślubiła historyka sztuki i handlarza dziełami sztuki Hansa Otto Schallera ze Stuttgartu, z którym miała córkę Sibylle. Hans Otto Schaller poległ pod Ypres w 1917 roku.

Schaller-Härlin była znana przede wszystkim jako malarka portretów, a dzięki rozległej sieci kontaktów mogła zarabiać na życie i wychowywać córkę. Malowała portrety wielu znanych osobistości, w tym Theodora Heussa i Elisabeth Mann.

W 1944 r. jej dom i studio w Stuttgarcie zostały zniszczone, po czym przeniosła się do Eschach. W 1950 roku przeniosła się do willi Schaller na Rotenberg w Stuttgarcie, gdzie mieszkała aż do śmierci. Käte Schaller-Härlin do późnej starości malowała głównie martwe natury.

Wraz z architektem kościelnym Martinem Elsaesserem stworzyła malowidła ścienne i szklane dla różnych kościołów protestanckich w Wirtembergii, takich jak protestancki kościół parafialny w Stuttgarcie-Gaisburgu (1913), protestancki kościół św. Marcina w Oberesslingen (1918), protestancki kościół św. Blasiusa w Holzelfingen (1909), protestancki kościół Lutra w Baden-Baden Lichtental (1907 i 1910) oraz kościół Eberhardskirche w Tybindze (1911).

Jej twórczość obejmuje ilustracje, sakralne malowidła ścienne i na szkle, portrety, martwe natury i pejzaże. Studia Giotta we Florencji ukształtowały jej monumentalny styl malarski, który czerpał z malarstwa secesyjnego i był stale modernizowany poprzez spotkania z dziełami Henri Matisse’a, Maurice’a Denisa i Paula Cézanne’a. Jako kobieta odegrała kluczową rolę w projektowaniu ścian i okien sakralnych.

Grób Käte Schaller-Härlin znajduje się na Cmentarzu Praskim w Stuttgarcie.