Rudolf Hesse

Rudolf Hesse, urodzony 13 lipca 1871 r. w Saarlouis i zmarły 22 maja 1944 r. w Monachium, był wybitnym niemieckim malarzem i grafikiem, którego różnorodna twórczość obejmowała malarstwo olejne, akwarelę, rysunek, akwafortę, suchoryt i wernisaż.

Hesse urodził się jako syn kupca Michaela Hesse i początkowo kształcił się jako biznesmen. Jednak jego pasja do sztuk pięknych doprowadziła go do studiowania pod kierunkiem Nikolausa Gysisa w Królewskiej Bawarskiej Akademii Sztuk Pięknych w Monachium w latach 1896-1901. W tym czasie dołączył do kręgu znanego jako „Die Niederländer”, który skupiał artystów, prawników, oficerów i biznesmenów. W kręgu tym Hesse używał nazwiska „Van der Huye” w zwyczajowej odmianie.

W latach 1901-1905 Hesse spędził trochę czasu w Paryżu, gdzie zapisał się do Luwru, aby skopiować dzieło „Le Christ au tombeau” Jusepe de Ribery. Powrócił do Monachium w 1906 roku i ożenił się z malarką Felicitas Tillessen w sierpniu 1908 roku, z którą miał troje dzieci: Lilly (ur. 1909), Wernera (ur. 1910; zm. 1945, sam malarz i ilustrator) i Renate (ur. 1912). Po przeprowadzce do Koblencji w 1910 roku, Hesse założył tam szkołę malarstwa. Jednak w 1912 r. rodzina powróciła do Monachium, gdzie Hesse mieszkał do końca życia.

Rudolf Hesse został pełnoprawnym członkiem Monachijskiej Spółdzielni Artystów w 1916 roku i członkiem grupy „48”, która należała do spółdzielni. W czasach narodowego socjalizmu był początkowo doceniany za swoje portrety, ale jego społecznie krytyczne prace spotkały się z odrzuceniem. Praca zatytułowana „Śmierć jako szachista” została skonfiskowana i zniszczona, a jego karykatury zostały zakazane.

We współpracy z drukarzem Heinrichem Grafem tworzył portfolia graficzne. Hesse poświęcił się również sztuce komercyjnej i tworzył dekoracje książkowe i grafiki reklamowe. W jego dorobku znajdują się również liczne karykatury. Pracował dla różnych czasopism, takich jak „Fliegende Blätter”, „Die Jugend”, „Kladderadatsch”, „Simplicissimus” i „Velhagen & Klasings Monatshefte”, a także dla wydawców książek, dla których tworzył ilustracje. W 1903 roku opublikował książkę dla dzieci „Fritz und Heinrich” Georga Friedemanna, którą zilustrował, a następnie „Spaß muß sein” (Piper & Co-Verlag Monachium) w 1912 roku. Ten ostatni był albumem z 80 rysunkami piórkiem i tuszem i znacząco przyczynił się do jego reputacji jako wybitnego ilustratora i karykaturzysty. Niektóre z jego prac przypominały dzieła takich artystów jak Van Dyck czy Rembrandt, na przykład obraz ukrzyżowania, w którym światło świeciło wokół ukrzyżowanego człowieka i było otoczone ciemnością. Niemniej jednak jego dzieła zawsze były niezależnymi kreacjami. Sceny rodzajowe w jego twórczości nawiązywały do holenderskiego malarstwa rodzajowego i świadczyły o jego wszechstronności i artystycznej ekspresji.