Urodził się w Pleß na Górnym Śląsku, a po wczesnej śmierci ojca w 1876 roku spędził dzieciństwo we Wrocławiu, gdzie uczęszczał do Matthias-Gymnasium i rozpoczął naukę u malarza dekoracyjnego Georga Heintze w 1886 roku. Później kontynuował edukację w Szkole Rzemiosła Artystycznego we Wrocławiu i był nauczany przez takich nauczycieli jak Heinrich Irmann, Paul Schobelt i Albrecht Bräuer.
W 1894 roku Münzer rozpoczął studia na Akademii Sztuk Pięknych w Monachium, gdzie uczył się pod okiem znanych artystów, takich jak Karl Raupp i Otto Seitz. Podczas służby wojskowej dołączył do klasy malarstwa Paula Hoeckera, który intensywnie skupiał się na malarstwie plenerowym. W 1896 roku Münzer otrzymał nawet własne studio mistrzowskie.
W 1898 roku został jednym z dwóch laureatów pierwszego konkursu Ludwiga Stollwercka na projekty obrazów kolekcjonerskich Stollwercka, z nagrodą pieniężną w wysokości 1000 marek. Od 1899 roku Münzer wystawiał swoje prace w monachijskim Glaspalast jako członek grupy artystów Scholle. Doprowadziło to również do jego współpracy z monachijskim tygodnikiem „Jugend” i satyrycznym magazynem „Simplicissimus”.
Podczas pobytu w Paryżu w latach 1900-1902 umocnił swój rozwój artystyczny. W 1903 roku poznał Marie Therese Dreeßen, z domu von Vestenhof, którą poślubił rok po spektakularnym skandalu. Skandal ten doprowadził do rozwodu pani Dreeßen i jej męża.
W 1909 roku Münzer został kierownikiem klasy malarstwa w Akademii Sztuki w Düsseldorfie, gdzie uczył do 1932 roku. W tym czasie tworzył również malowidła ścienne i sufitowe dla władz dystryktu Düsseldorf. Podczas I wojny światowej służył jako malarz wojenny na froncie w 1915 r. i zgłosił się na ochotnika w 1917 r., ale nie brał udziału w działaniach wojennych.
W 1938 roku rodzina Münzerów przeniosła się do Holzhausen am Ammersee. Prace Münzera były wystawiane w różnych renomowanych muzeach i kolekcjach, w tym w Neue Pinakothek w Monachium, Wallraf-Richartz-Museum w Kolonii, Städtisches Kunstmuseum Düsseldorf i kolekcji Kunstverein Basel.
W latach 1938-1944 Münzer aktywnie uczestniczył w Wielkich Niemieckich Wystawach Sztuki zainicjowanych przez narodowych socjalistów w Haus der Deutschen Kunst w Monachium, a nawet sprzedał pracę Adolfowi Hitlerowi. W 1950 roku wystawił trzydzieści obrazów w Monachijskiej Spółdzielni Artystów. Münzer znalazł się na liście osób uhonorowanych przez Ministerstwo Oświecenia Ludowego i Propagandy Rzeszy w 1944 roku.
Narracyjny styl Münzera był widoczny w jego grafice, szczególnie w ilustracjach do bajek dla wydawnictwa Scholz w Moguncji. Był również członkiem Deutscher Künstlerbund.
