Ivo SALIGER

Ivo Saliger 21 Ekim 1894’te Königsberg-Wagstadt, Moravya’da doğdu ve 14 Ocak 1987’de Viyana’da öldü. Zaman zaman Ovid Seralgi takma adını kullanan Avusturyalı bir ressam ve gravürcüydü.

Saliger sanata olan tutkusunu gençlik yıllarında keşfetti. Ailesi Olomouc’a taşındıktan sonra ilk resim derslerini aldı ve daha sonra Olomouc ve Viyana’daki gramer okullarına devam etti. 1908’den itibaren Viyana onun daimi ikametgahı oldu. Burada Ludwig Michalek yönetimindeki Graphische Lehr- und Versuchsanstalt’ta başladığı çalışmalarına 1912’den 1917’ye kadar Viyana Güzel Sanatlar Akademisi’nde Rudolf Jettmar ve Ferdinand Schmutzer yönetiminde devam etti. Saliger, 1913 gibi erken bir tarihte çalışmalarını Viyana Künstlerhaus da dahil olmak üzere çeşitli sergilerde sundu.

Eğitimini tamamladıktan sonra Saliger kısa bir süre Graphische Lehr- und Versuchsanstalt’ta Michalek’in asistanı olarak çalıştı. Daha sonra Viyana’da serbest sanatçı olarak yaşadı. 1930’da yağlıboya resmini ve kadın çıplak tasvirini mükemmelleştirmek için Paris’teki “Academie moderne ”de çalışmalarına devam etti. Eserleri Viyana’nın yanı sıra Paris ve Graz’da da büyük beğeni topladı ve 1933 yılında “Morgenbad” adlı tablosuyla Graz şehrinin madalyasıyla ödüllendirildi.

Saliger 1936’da NSDAP’ye yasadışı olarak katıldı ve 1938’de düzenli üye oldu. Resimleri Nasyonal Sosyalistler arasında çok popülerdi ve 1937 ile 1944 yılları arasında Büyük Alman Sanat Sergilerinde gösterildi.

Saliger’in 1945’ten sonraki sanatsal çalışmaları hakkında çok az şey bilinmektedir. 1987 yılında Viyana’da ya da muhtemelen Bad Goisern’de öldü ve Hernals mezarlığına gömüldü.

Saliger, kadın çıplakları ve grup resimlerinin yanı sıra manzara ve portre tasvirleriyle de tanınıyordu. İlk çalışmalarından bazıları, muhtemelen kız kardeşinin lösemisinden etkilenerek tıbbi temalar içermektedir. Daha sonra sık sık Greko-Romen mitolojisinden sahneler çizdi ve eserlerine rahatsız edici bir etki katan modern unsurlar ekledi. Ancak, Nazi sanat politikasının estetik normlarına boyun eğip modernizmin başarılarını görmezden geldiğinde resim tarzı zayıfladı ve renk paleti nispeten donuklaştı.